ﺣﺎﻟﺶ ﺧﯿﻠﯽ ﻋﺠﯿﺐ ﺑﻮﺩ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﺑﺎ ﺑﻘﯿﻪ ﻓﺮﻕ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﮔﻔﺖ:ﯾﻪ ﺳﻮﺍﻝ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺟﻮﺍﺑﺶ ﺑﺮﺍﻡ ﻣﻬﻤﻪ ﮔﻔﺘﻢ:ﭼﺸﻢ، ﺍﮔﻪ ﺟﻮﺍﺑﺸﻮ ﺑﺪﻭﻧﻢ، ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﻣﯿﺸﻢ ﺑﺘﻮﻧﻢ ﮐﻤﮑﺘﻮﻥ ﮐﻨﻢ ﮔﻔﺖ:ﺩﺍﺭﻡ ﻣﯿﻤﯿﺮﻡ ﮔﻔﺘﻢ:ﯾﻌﻨﯽ ﭼﯽ؟ ﮔﻔﺖ:ﯾﻌﻨﯽ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﯿﻤﯿﺮﻡ ﺩﯾﮕﻪ ﮔﻔﺘﻢ:ﺩﮐﺘﺮ ﺩﯾﮕﻪ ﺍﯼ، ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﮐﺸﻮﺭ؟ ﮔﻔﺖ:ﻧﻪ ﻫﻤﻪ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺭﻥ، ﮔﻔﺘﻦ ﺧﺎﺭﺝ ﻫﻢ ﮐﺎﺭﯼ ﻧﻤﯿﺸﻪ ﮐﺮﺩ. ﮔﻔﺘﻢ:ﺧﺪﺍ ﮐﺮﯾﻤﻪ، ﺍﻧﺸﺎﻟﻠﻪ ﮐﻪ ﺑﻬﺖ ﺳﻼﻣﺘﯽ ﻣﯿﺪﻩ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ:ﯾﻌﻨﯽ ﺍﮔﻪ ﻣﻦ ﺑﻤﯿﺮﻡ، ﺧﺪﺍ ﮐﺮﯾﻢ ﻧﯿﺴﺖ؟ ... ﻓﻤﯿﺪﻡ ﺁﺩﻡ ﻓﻬﻤﯿﺪﻩ ﺍﯾﻪ ﻭ ﻧﻤﯿﺸﻪ ﮔﻮﻝ ﻣﺎﻟﯿﺪ ﺳﺮﺵ ﮔﻔﺘﻢ:ﺭﺍﺳﺖ ﻣﯿﮕﯽ، ﺣﺎﻻ ﺳﻮﺍﻟﺖ ﭼﯿﻪ؟ ﮔﻔﺖ:ﻣﻦ ﺍﺯ ﻭﻗﺘﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﯿﻤﯿﺮﻡ ﺧﯿﻠﯽ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﺷﺪﻡ ﺍﺯ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻧﻤﯿﻮﻣﺪﻡ، ﮐﺎﺭﻡ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺗﻮ ﺍﺗﺎﻕ ﻣﻮﻧﺪﻥ ﻭ ﻏﺼﻪ ﺧﻮﺭﺩﻥ، ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﯾﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﮔﻔﺘﻢ ﺗﺎ ﮐﯽ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺮﮒ ﺑﺎﺷﻢ، ﺧﻼﺻﻪ ﯾﻪ ﺭﻭﺯ ﺻﺒﺢ ﺍﺯ ﺧﻮﻧﻪ ﺯﺩﻡ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻪ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﮐﺮﺩﻡ، ﺍﻣﺎ ﺑﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﻓﺮﻕ ﺩﺍﺷﺘﻢ، ﭼﻮﻥ ﻣﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﻡ ﻭ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺍﯾﻦ ﺣﺎﻝ ﻣﻨﻮ ﮐﺴﯽ ﻧﺪﺍﺷﺖ، ﺧﯿﻠﯽ ﻣﻬﺮﺑﻮﻥ ﺷﺪﻡ، ﺩﯾﮕﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭﺍﯼ ﻏﻠﻂ ﻣﺮﺩﻡ ﺧﯿﻠﯽ ﺍﺫﯾﺘﻢ ﻧﻤﯿﮑﺮﺩ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﻣﯿﮕﻔﺘﻢ ﺑﺬﺍﺭ ﺩﻟﺸﻮﻥ ﺧﻮﺵ ﺑﺎﺷﻪ ﮐﻪ ﺳﺮ ﻣﻦ ﮐﻼﻩ ﮔﺬﺍﺷﺘﻦ، ﺁﺧﻪ ﻣﻦ ﺭﻓﺘﻨﯽ ﺍﻡ ﻭ ﺍﻭﻧﺎ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﻧﻪ ﺳﺮﺗﻮﻧﻮ ﺩﺭﺩ ﻧﯿﺎﺭﻡ ﻣﻦ ﮐﺎﺭ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ﺍﻣﺎ ﺣﺮﺹ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ ﺑﯿﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻮﺩﻡ ﺍﻣﺎ ﺑﻬﺸﻮﻥ ﻇﻠﻢ ﻧﻤﯿﮑﺮﺩﻡ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺸﻮﻥ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻋﺮﻭﺱ ﮐﻪ ﻣﯿﺪﯾﺪﻡ ﺍﺯ ﺗﻪ ﺩﻝ ﺷﺎﺩ ﻣﯿﺸﺪﻡ ﻭ ﺩﻋﺎ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ﮔﺪﺍ ﮐﻪ ﻣﯿﺪﯾﺪﻡ ﺍﺯ ﺗﻪ ﺩﻝ ﻏﺼﻪ ﻣﯿﺨﻮﺭﺩﻡ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﮐﺘﺎﺏ ﮐﻨﻢ ﮐﻤﮏ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ﻣﺜﻞ ﭘﯿﺮ ﻣﺮﺩﺍ ﺑﺮﺍ ﻫﻤﻪ ﺟﻮﻭﻧﺎ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ﺍﻟﻐﺮﺽ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﻣﻨﻮ ﺁﺩﻡ ﺧﻮﺑﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻧﺎﺯ ﻭ ﺧﻮﺭﺩﻧﯽ ﺷﺪﻡ ﺣﺎﻻ ﺳﻮﺍﻟﻢ ﺍﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺮﮒ ﺧﻮﺏ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺁﯾﺎ ﺧﺪﺍ ﺍﯾﻦ ﺧﻮﺏ ﺷﺪﻥ ﻭ ﻗﺒﻮﻝ ﻣﯿﮑﻨﻪ؟ ﮔﻔﺘﻢ:ﺑﻠﻪ، ﺍﻭﻧﺠﻮﺭ ﮐﻪ ﯾﺎﺩﮔﺮﻓﺘﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻈﺮﻡ ﻣﯿﺮﺳﻪ ﺁﺩﻣﺎ ﺗﺎ ﺩﻡ ﺭﻓﺘﻦ ﺧﻮﺏ ﺷﺪﻧﺸﻮﻥ ﻭﺍﺳﻪ ﺧﺪﺍ ﻋﺰﯾﺰﻩ ﺁﺭﺍﻡ ﺁﺭﺍﻡ ﺧﺪﺍ ﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺗﺸﮑﺮ ﺩﺍﺷﺖ ﻣﯿﺮﻓﺖ ﮔﻔﺘﻢ:ﺭﺍﺳﺘﯽ ﻧﮕﻔﺘﯽ ﭼﻘﺪﺭ ﻭﻗﺖ ﺩﺍﺭﯼ؟ ﮔﻔﺖ:ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﯿﻦ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺭﻭﺯ!!! ﯾﻪ ﭼﺮﺗﮑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻢ ﺩﯾﺪﻡ ﻣﻨﻢ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﻗﺪﺭﺍ ﻭﻗﺖ ﺩﺍﺭﻡ.ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﮔﻔﺘﻢ: ﻣﮕﻪ ﺑﯿﻤﺎﺭﯾﺖ ﭼﯿﻪ؟ ﮔﻔﺖ:ﺑﯿﻤﺎﺭ ﻧﯿﺴﺘﻢ! ﻫﻢ ﮐﻔﺮﻡ ﺩﺍﺷﺖ ﺩﺭ ﻣﯿﻮﻣﺪ ﻭﻫﻢ ﺍﺯﺗﻌﺠﺐ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺷﺎﺥ ﺩﺍﺭ ﻣﯿﺸﺪﻡ ﮔﻔﺘﻢ: ﭘﺲ ﭼﯽ؟ ﮔﻔﺖ:ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﻣﺮﺩﻧﯿﻢ، ﺭﻓﺘﻢ ﺩﮐﺘﺮ ﮔﻔﺘﻢ:ﻣﯿﺘﻮﻧﯿﺪ ﮐﺎﺭﯼ ﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﻧﻤﯿﺮﻡ ﮔﻔﺘﻦ:ﻧﻪ ﮔﻔﺘﻢ:ﺧﺎﺭﺝ ﭼﯽ؟ ﻭ ﺑﺎﺯ ﮔﻔﺘﻨﺪ:ﻧﻪ! ﺧﻼﺻﻪ ﻣﺎ ﺭﻓﺘﻨﯽ ﻫﺴﺘﯿﻢ ﮐﯽ ﺵ ﻓﺮﻗﯽ ﺩﺍﺭﻩ ﻣﮕﻪ؟ ﺑﺎﺯ ﺧﻨﺪﯾﺪ ﻭ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺩﻝ ﻣﻨﻮ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﺮﺩ
نظرات شما عزیزان:
ارسال توسط نــاهـــــیــد
آخرین مطالب
