ﺍﯼ ﮐﺎﺵ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﻫﻤﻪ ﺭﻭ۱۰ﺗﺎ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ.... ﺑﭽﻪ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﭼﻪ ﺩﻝ ﻫﺎﯼ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﮐﻪ ﺑﺰﺭﮔﯿﻢ ﭼﻪ ﺩﻟﺘﻨﮕﯿﻢ ﮐﺎﺵ ﺩﻟﻬﺎﻣﻮﻥ ﺑﻪ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺑﭽﮕﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﺎﺵ ﻫﻤﺎﻥ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﮐﻪ ﺣﺮﻓﻬﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﮐﺎﺵ ﺑﺮﺍﯼ ﺣﺮﻑ ﺯﺩﻥ ﻧﯿﺎﺯﯼ ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮﺩﻥ ﻧﺪﺍﺷﺘﯿﻢ ﮐﺎﺵ ﺑﺮﺍﯼ ﺣﺮﻑ ﺯﺩﻥ ﻓﻘﻂ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺎﻓﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﺎﺵ ﻗﻠﺒﻬﺎ ﺩﺭ ﭼﻬﺮﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺍﮔﺮ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﻫﻢ ﺑﺰﻧﯿﻢ ﮐﺴﯽ ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﺪ ﻭ ﺩﻝ ﺧﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯾﻢ ﮐﻪ ﺳﮑﻮﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯾﻢ ﺩﻧﯿﺎ ﺭﺍ ﺑﺒﯿﻦ... ﺑﭽﻪ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪﻩ ﺍﯾﻢ ﺍﺯ ﭼﺸﻤﻬﺎﯾﻤﺎﻥ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ! ﺑﭽﻪ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﻫﻤﻪ ﭼﺸﻤﺎﯼ ﺧﯿﺴﻤﻮﻥ ﺭﻭ ﻣﯿﺪﯾﺪﻥ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪﯾﻢ ﻫﯿﭽﮑﯽ ﻧﻤﯿﺒﯿﻨﻪ ﺑﭽﻪ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﺗﻮ ﺟﻤﻊ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﯾﻢ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪﯾﻢ ﺗﻮ ﺧﻠﻮﺕ ﺑﭽﻪ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﺭﺍﺣﺖ ﺩﻟﻤﻮﻥ ﻧﻤﯽ ﺷﮑﺴﺖ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪﯾﻢ ﺧﯿﻠﯽ ﺁﺳﻮﻥ ﺩﻟﻤﻮﻥ ﻣﯽ ﺷﮑﻨﻪ ﺑﭽﻪ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﻫﻤﻪ ﺭﻭ ۱۰ ﺗﺎ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ ﺑﺰﺭﮒ ﮐﻪ ﺷﺪﯾﻢ ﺑﻌﻀﯽ ﻫﺎ ﺭﻭ ﻫﯿﭽﯽ ﺑﻌﻀﯽ ﻫﺎﺭﻭ ﮐﻢ ﻭ ﺑﻌﻀﯽ ﻫﺎ ﺭﻭ ﺑﯽ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﺑﭽﻪ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻧﻤﯽ ﮐﺮﺩﯾﻢ ﻭ ﻫﻤﻪ ﯾﮑﺴﺎﻥ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﺰﺭﮒ ﮐﻪ ﺷﺪﯾﻢ ﻗﻀﺎﻭﺗﻬﺎﯼ ﺩﺭﺳﺖ ﻭ ﻏﻠﻂ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﻤﻮﻥ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﻨﻪ ﮐﺎﺵ ﻫﻨﻮﺯﻡ ﻫﻤﻪ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻫﻤﻮﻥ ﺑﭽﮕﯽ ۱۰ ﺗﺎ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ ﺑﭽﻪ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﺍﮔﻪ ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﺩﻋﻮﺍ ﻣﯿﮑﺮﺩﯾﻢ ۱ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﯾﺎﺩﻣﻮﻥ ﻣﯿﺮﻓﺖ ﺑﺰﺭﮒ ﮐﻪ ﺷﺪﯾﻢ ﮔﺎﻫﯽ ﺩﻋﻮﺍﻫﺎﻣﻮﻥ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺗﻮ ﯾﺎﺩﻣﻮﻥ ﻣﻮﻧﺪﻩ ﻭ ﺁﺷﺘﯽ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﺑﭽﻪ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﮔﺎﻫﯽ ﺑﺎ ﯾﻪ ﺗﯿﮑﻪ ﻧﺦ ﺳﺮﮔﺮﻡ ﻣﯽ ﺷﺪﯾﻢ ﺑﺰﺭﮒ ﮐﻪ ﺷﺪﯾﻢ ﺣﺘﯽ ۱۰۰ ﺗﺎ ﮐﻼﻑ ﻧﺨﻢ ﺳﺮﮔﺮﻣﻤﻮﻥ ﻧﻤﯿﮑﻨﻪ ﺑﭽﻪ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﺁﺭﺯﻭﻣﻮﻥ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﯾﻦ ﭼﯿﺰ ﺑﻮﺩ ﺑﺰﺭﮒ ﮐﻪ ﺷﺪﯾﻢ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﯾﻦ ﺁﺭﺯﻭﻣﻮﻥ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﭼﯿﺰﻩ ﺑﭽﻪ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﺁﺭﺯﻭﻣﻮﻥ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪﻥ ﺑﻮﺩ ﺑﺰﺭﮒ ﮐﻪ ﺷﺪﯾﻢ ﺣﺴﺮﺕ ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ ﺑﻪ ﺑﭽﮕﯽ ﺭﻭ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﺑﭽﻪ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﺗﻮ ﺑﺎﺯﯾﻬﺎﻣﻮﻥ ﻫﻤﺶ ﺍﺩﺍﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﺗﺮﻫﺎ ﺭﻭ ﺩﺭ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩﯾﻢ ﺑﺰﺭﮒ ﮐﻪ ﺷﺪﯾﻢ ﻫﻤﺶ ﺗﻮ ﺧﯿﺎﻟﻤﻮﻥ ﺑﺮ ﻣﯿﮕﺮﺩﯾﻢ ﺑﻪ ﺑﭽﮕﯽ ﺑﭽﻪ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﺩﺭﺩ ﺩﻝ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﺰﺍﺭ ﻧﺎﻟﻪ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﯿﻢ ﻫﻤﻪ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪﻧﺪ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪﻩ ﺍﯾﻢ ﺩﺭﺩ ﺩﻝ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﺪ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﯿﻢ...ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﺪ ﺑﭽﻪ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﺑﭽﻪ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﺍﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﺑﺰﺭﮒ ﮐﻪ ﻧﺸﺪﯾﻢ ﻫﯿﭻ؛ ﺩﯾﮕﻪ ﻫﻤﻮﻥ ﺑﭽﻪ ﻫﻢ ﻧﯿﺴﺘﯿﻢ!

نظرات شما عزیزان: