ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺳﺨﺖﮔﯿﺮ ﻓﯿﺰﯾﮏ، ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﺮﺳﺶ ﻓﺮﺍ ﻣﯽﺧﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﭘﺮﺳﺶ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﯽﮐﻨﺪ:ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﻗﻄﺎﺭﯼ ﻧﺸﺴﺘﻪﺍﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﻫﺸﺘﺎﺩ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ ﺩﺭ ﺳﺎﻋﺖ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻭ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﮔﺮﻣﺎ ﺯﺩﻩ ﻣﯽﺷﻮﯾﺪ، ﺣﺎﻻ ﭼﮑﺎﺭ ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ؟ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﯼ ﺑﯽ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻓﻮﺭﺍ ً ﺟﻮﺍﺏ ﻣﯿﺪﻫﺪ:ﻣﻦ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﮐﻮﭘﻪ ﺭﺍ ﭘﺎﺋﯿﻦ ﻣﯿﮑﺸﻢ ﺗﺎ ﺑﺎﺩ ﺑﻮﺯﺩ. ﺍﮐﻨﻮﻥ ﭘﺮﻭﻓﺴﻮﺭ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺳﺌﻮﺍﻝ ﺍﺻﻠﯽ ﺭﺍ ﺑﺪﯾﻦﺗﺮﺗﯿﺐ ﻣﻄﺮﺡ ﮐﻨﺪ:ﺣﺎﻝ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﭘﻨﺠﺮﻩﯼ ﮐﻮﭘﻪ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻩﺍﯾﺪ، ﺩﺭ ﺟﺮﯾﺎﻥ ﻫﻮﺍﯼ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻗﻄﺎﺭ ﺍﺧﺘﻼﻝ ﺣﺎﺻﻞ ﻣﯽﺷﻮﺩ.ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﻣﺤﺎﺳﺒﺎﺕ ﺯﯾﺮ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﯿﺪ: ·ﻣﺤﺎﺳﺒﻪﯼ ﻣﻘﺎ ﻭﻣﺖ ﺟﺪﯾﺪ ﻫﻮﺍ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻗﻄﺎﺭ ·ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺍﺻﻄﮑﺎﮎ ﺑﯿﻦ ﭼﺮﺥﻫﺎ ﻭ ﺭﯾﻞ ·ﺁﯾﺎ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻥ ﭘﻨﺠﺮﻩ، ﺳﺮﻋﺖ ﻗﻄﺎﺭ ﮐﻢ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺁﺭﯼ، ﺑﻪ ﭼﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ؟ ﺣﺴﺐ ﺍﻟﻤﻌﻤﻮﻝ ﺩﻫﺎﻥ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮ ﺑﺎﺯ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺣﻞ ﺍﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻧﯿﺴﺖ، ﺳﺮﺍﻓﮑﻨﺪﻩ ﺟﻠﺴﻪ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺮﮎ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﻫﻤﯿﻦ ﺑﻼ ﺳﺮ ﺑﯿﺴﺖ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﯼ ﺑﻌﺪﯼ ﻫﻢ ﻣﯽﺁﯾﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﮕﯽ ﺩﺭ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﺷﻔﺎﻫﯽ ﻓﯿﺰﯾﮏ ﻣﺮﺩﻭﺩ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ. ﭘﺮﻭﻓﺴﻮﺭ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﻓﺮﺍ ﻣﯽﺧﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﻃﺒﻖ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﻫﻤﺎﻥ ﭘﺮﺳﺶ ﺭﺍ ﻣﯽﭘﺮﺳﺪ:ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﻗﻄﺎﺭﯼ ﻧﺸﺴﺘﻪﺍﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﻫﺸﺘﺎﺩ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ ﺩﺭ ﺳﺎﻋﺖ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻭ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﮔﺮﻣﺎﺯﺩﻩ ﻣﯽﺷﻮﯾﺪ، ﺣﺎﻻ ﭼﮑﺎﺭ ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ؟ ﺍﯾﻦ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﯼ ﺧﺒﺮﻩ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ:ﻣﻦ ﮐﺘﻢ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﯽﺁﻭﺭﻡ. ﭘﺮﻭﻓﺴﻮﺭ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ:ﻫﻮﺍ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﻬﺎ ﮔﺮﻡ ﺍﺳﺖ. ﺩﺍﻧﺸﺠﻮ:ﺧﻮﺏ ﮊﺍﮐﺘﻢ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻣﯽﺁﻭﺭﻡ. ﭘﺮﻭﻓﺴﻮﺭ:ﻫﻮﺍﯼ ﮐﻮﭘﻪ ﻣﺜﻞ ﺣﻤﺎﻡ ﺳﻮﻧﺎ ﺩﺍﻍ ﺍﺳﺖ. ﺩﺍﻧﺸﺠﻮ:ﺍﺻﻼ ًﻟﺨﺖ ﻣﺎﺩﺭﺯﺍﺩ ﻣﯽﺷﻢ. ﭘﺮﻭﻓﺴﻮﺭ ﮔﻮﺷﺰﺩ ﻣﯽﮐﻨﺪ:ﺩﻭ ﺁﻓﺮﯾﻘﺎﺋﯽ ﻧﮑﺮﻩ ﻭ ﻧﺎﻧﺠﯿﺐ ﺩﺭ ﮐﻮﭘﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮﻧﺪ ﺗﺎ ﺷﻤﺎ ﻟﺨﺖ ﺑﺸﻮﯾﺪ. ﺩﺍﻧﺸﺠﻮ ﺑﻪ ﺁﺭﺍﻣﯽ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ:ﻣﯽﺩﺍﻧﯿﺪ ﭘﺮﻭﻓﺴﻮﺭ، ﺍﯾﻦ ﺩﻫﻤﯿﻦ ﺑﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﺷﻔﺎﻫﯽ ﻓﯿﺰﯾﮏ ﺷﺮﮐﺖ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﻭﺍﮔﺮ ﻗﻄﺎﺭ ﻣﻤﻠﻮ ﺍﺯ ﺁﻓﺮﯾﻘﺎﺋﯽﻫﺎﯼ ﺷﻬﻮﺗﺮﺍﻥ ﺑﺎﺷﺪ، ﻣﻦ ﺁﻥ ﭘﻨﺠﺮﻩﯼ ﻻﻣﺼﺐ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﯽﮐﻨﻢ
نظرات شما عزیزان:
تاریخ: چهار شنبه 15 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
آخرین مطالب
