ﯾﮑﺸﻨﺒﻪﺑﻮﺩ ﻭﻃﺒﻖ ﻣﻌﻤﻮﻝﻫﺮ ﻫﻔﺘﻪ ﺧﺎﻧﻢﻧﺴﺒﺘﺎﻣﺴﻦﻣﺤﻠﻪ،ﺩﺍﺷﺖﺍﺯ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺑﺮﻣﯿﮕﺸﺖ. ﺩﺭﻫﻤﯿﻦﺣﺎﻝﻧﻮﻩﺍﺵﺍﺯﺭﺍﻩﺭﺳﯿﺪ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻨﺎﯾﻪ ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺖ: ﻣﺎﻣﺎﻥﺑﺰﺭﮒ،ﺗﻮﻣﺮﺍﺳﻢﺍﻣﺮﻭﺯ،ﭘﺪﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﯽ ﺑﺮﺍﺗﻮﻥ ﭼﯽ ﻣﻮﻋﻈﻪ ﮐﺮﺩ ؟! ﺧﺎﻧﻢﭘﯿﺮﻣﺪﺗﯽﻓﮑﺮﮐﺮﺩﻭﺳﺮﺵﺭﻭ ﺗﮑﻮﻥ ﺩﺍﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﻋﺰﯾﺰﻡ،ﺍﺻﻼﯾﮏﮐﻠﻤﻪﺍﺵﺭﻭﻫﻢ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻢ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺑﯿﺎﺭﻡ!!! ﻧﻮﻩ ﭘﻮﺯﺧﻨﺪﯼ ﺯﺩ ﻭ ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺖ: ﺗﻮﮐﻪﭼﯿﺰﯼﯾﺎﺩﺕﻧﻤﯿﺎﺩ،ﻭﺍﺳﻪﭼﯽ ﻫﺮ ﻫﻔﺘﻪ ﻫﻤﺶ ﻣﯿﺮﯼ ﮐﻠﯿﺴﺎ ؟!! ﻣﺎﺩﺭﺑﺰﺭﮒﺗﺒﺴﻤﯽﺑﺮﻟﺒﺎﻧﺶﻧﻘﺶ ﺑﺴﺖ. ﺧﻢﺷﺪﺳﺒﺪﻧﺦﻭﮐﺎﻣﻮﺍﺵﺭﻭﺧﺎﻟﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺍﺩ ﺩﺳﺖ ﻧﻮﻩ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﻋﺰﯾﺰﻡﻣﻤﮑﻨﻪﺑﺮﯼﺍﯾﻨﻮﺍﺯﺣﻮﺽﭘﺮ ﺁﺏ ﮐﻨﯽ ﻭ ﺑﺮﺍﻡ ﺑﯿﺎﺭﯼ ؟! ﻧﻮﻩﺑﺎﺗﻌﺠﺐﭘﺮﺳﯿﺪ:ﺗﻮﺍﯾﻦﺳﺒﺪ؟ ﻏﯿﺮ ﻣﻤﮑﻨﻪ ﺑﺎﺍﯾﻦﻫﻤﻪﺷﮑﺎﻑﻭﺩﺭﺯﺩﺍﺧﻞﺳﺒﺪ ﺁﺑﯽ ﺗﻮﺵ ﺑﻤﻮﻧﻪ!!! ﺭﺯﯼﺩﺭﺣﺎﻟﯽﮐﻪﺗﺒﺴﻢﺑﺮﻟﺒﺎﻧﺶﺑﻮﺩ ﺍﺻﺮﺍﺭﮐﺮﺩ:ﻟﻄﻔﺎﺍﯾﻦﮐﺎﺭﺭﻭﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻩ ﻋﺰﯾﺰﻡ ﺩﺧﺘﺮﮎﻏﺮﻭﻟﻨﺪﮐﻨﺎﻥﻭﺩﺭﺣﺎﻟﯽﮐﻪ ﻣﺎﺩﺭﺑﺰﺭﮔﺶ ﺭﻭ ﺗﻤﺴﺨﺮ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﺳﺒﺪﺭﻭﺑﺮﺩﺍﺷﺖﻭﺭﻓﺖ،ﺍﻣﺎﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪﺑﻌﺪ،ﺑﺮﮔﺸﺖﻭﺑﺎﻟﺤﻦ ﭘﯿﺮﻭﺯﻣﻨﺪﺍﻧﻪ ﺍﯼ ﮔﻔﺖ: ﻣﻦﻣﯿﺪﻭﻧﺴﺘﻢﮐﻪﺍﻣﮑﺎﻥﭘﺬﯾﺮﻧﯿﺴﺖ، ﺑﺒﯿﻦﺣﺘﯽﯾﻪﻗﻄﺮﻩﺁﺏﻫﻢﺗﻪﺳﺒﺪ ﻧﻤﻮﻧﺪﻩ! ﻣﺎﺩﺭﺑﺰﺭﮒﺳﺒﺪﺭﻭﺍﺯﺩﺳﺖﻧﻮﻩﺍﺵ ﮔﺮﻓﺖﻭﺑﺎﺩﻗﺖﺯﯾﺎﺩﯼﻭﺍﺭﺳﯿﺶﮐﺮﺩ ﮔﻔﺖ: ﺁﺭﻩ،ﺭﺍﺳﺖﻣﯿﮕﯽﺍﺻﻼﺁﺑﯽﺗﻮﺵ ﻧﯿﺴﺖﺍﻣﺎﺑﻨﻈﺮﻣﯿﺮﺳﻪﺳﺒﺪﻩﺗﻤﯿﺰﺗﺮ ﺷﺪﻩ ، ﯾﻪ ﻧﯿﮕﺎﻩ ﺑﻨﺪﺍﺯ!…
نظرات شما عزیزان:
تاریخ: دو شنبه 13 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
آخرین مطالب
