ﯾﮑﯽ ﺑﻮﺩ ﯾﮑﯽ ﻧﺒﻮﺩ. ﯾﮏ ﻣﺮﺩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻮﺩ. ﯾﮏ ﺯﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻭ ﻫﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻮﺩ. ﺯﻥﺑﻪﺁﺏﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪﻧﮕﺎﻩﻣﯽﮐﺮﺩﻭ ﻏﻤﮕﯿﻦﺑﻮﺩ.ﻣﺮﺩﺑﻪﺁﺳﻤﺎﻥﻧﮕﺎﻩﻣﯽ ﮐﺮﺩﻭﻏﻤﮕﯿﻦ ﺑﻮﺩ.ﺧﺪﺍﻏﻢ ﺁﻧﻬﺎﺭﺍ ﻣﯽ ﺩﯾﺪﻭﻏﻤﮕﯿﻦﺑﻮﺩ.ﺧﺪﺍﮔﻔﺖ:ﺷﻤﺎﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖﺩﺍﺭﻡ،ﭘﺲﻫﻤﺪﯾﮕﺮﺭﺍﺩﻭﺳﺖ ﺑﺪﺍﺭﯾﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﺎﺷﯿﺪ. ﻣﺮﺩﺳﺮﺵﺭﺍﭘﺎﻳﻴﻦﺍﻧﺪﺍﺧﺖﻭﺑﻪﺁﺏ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺁﺏ ﺯﻥ ﺭﺍ ﺩﯾﺪ. ﺯﻥﺑﻪﺁﺏﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪﻧﮕﺎﻩﮐﺮﺩﻭﻣﺮﺩﺭﺍ ﺩﯾﺪ. ﺧﺪﺍﺑﻪﺁﻧﻬﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽﺑﺨﺸﯿﺪﻭﺁﻧﻬﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝﺷﺪﻧﺪ.ﺧﺪﺍﺧﻮﺷﺤﺎﻝﺷﺪﻭ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﺭﯾﺪ. ﻣﺮﺩﺩﺳﺘﻬﺎﯾﺶﺭﺍﺑﺎﻻﯼﺳﺮﺯﻥﮔﺮﻓﺖ ﺗﺎ ﺧﯿﺲ ﻧﺸﻮﺩ.ﺯﻥ ﺧﻨﺪﯾﺪ. ﺧﺪﺍﺑﻪﻣﺮﺩﮔﻔﺖ:ﺑﻪﺩﺳﺖﻫﺎﯼﺗﻮ ﻗﺪﺭﺕﻣﯽﺩﻫﻢﺗﺎﺧﺎﻧﻪﺍﯼﺑﺴﺎﺯﯼﻭ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﯿﺪ. ﻣﺮﺩﺯﯾﺮﺑﺎﺭﺍﻥﺧﯿﺲﺷﺪﻩﺑﻮﺩ.ﺯﻥ ﺩﺳﺘﻬﺎﯾﺶﺭﺍﺑﺎﻻﯼﺳﺮﻣﺮﺩﮔﺮﻓﺖ. ﻣﺮﺩ ﺧﻨﺪﯾﺪ. ﺧﺪﺍﺑﻪﺯﻥﮔﻔﺖ:ﺑﻪﺩﺳﺖﻫﺎﯼﺗﻮ ﻫﻤﻪﺯﯾﺒﺎﯾﯽﻫﺎﺭﺍﻣﯽﺑﺨﺸﻢﺗﺎﺧﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺍﻭ ﻣﯽ ﺳﺎﺯﺩ ﺭﺍ ﺯﯾﺒﺎ ﮐﻨﯽ. ﻣﺮﺩﺧﺎﻧﻪﺍﯼﺳﺎﺧﺖﻭﺯﻥﺁﻥﺭﺍﮔﺮﻡ ﮐﺮﺩ.ﺁﻧﻬﺎﺧﻮﺷﺤﺎﻝﺑﻮﺩﻧﺪ.ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺑﻮﺩ... ﯾﮏﺭﻭﺯﺯﻥﭘﺮﻧﺪﻩﺍﯼﺭﺍﺩﯾﺪﮐﻪﺑﻪ ﺟﻮﺟﻪﻫﺎﯾﺶﻏﺬﺍﻣﯽﺩﺍﺩ.ﺩﺳﺘﻬﺎﯾﺶ ﺭﺍﺑﻪﺳﻮﯼﺁﺳﻤﺎﻥﺑﻠﻨﺪﻣﺮﺩﺗﺎﭘﺮﻧﺪﻩ ﻣﯿﺎﻥ ﺩﺳﺘﻬﺎﯾﺶ ﺑﻨﺸﯿﻨﺪ. ﺍﻣﺎﭘﺮﻧﺪﻩﻧﯿﺎﻣﺪﻭﺩﺳﺘﻬﺎﯼﺯﻥﺭﻭﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻣﺎﻧﺪ. ﻣﺮﺩﺍﻭﺭﺍﺩﯾﺪ.ﮐﻨﺎﺭﺵﻧﺸﺴﺖﻭ ﺩﺳﺘﻬﺎﯾﺶﺭﺍﺑﻪﺳﻮﯼﺁﺳﻤﺎﻥﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮﺩ. ﺧﺪﺍﺩﺳﺘﻬﺎﯼﺁﻧﻬﺎﺭﺍﺩﯾﺪﮐﻪﺍﺯﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﻟﺒﺮﯾﺰ ﺑﻮﺩ. ﻓﺮﺷﺘﻪﻫﺎﺩﺭﮔﻮﺵﻫﻢﭘﭻﭘﭽﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺧﻨﺪﯾﺪﻧﺪ. ﺧﺪﺍ ﺧﻨﺪﯾﺪ ﻭ ﺯﻣﯿﻦ ﺳﺒﺰ ﺷﺪ. ﺧﺪﺍﮔﻔﺖ:ﺍﺯﺑﻬﺸﺖﺷﺎﺧﻪﺍﯼﮔﻞﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺩﺍﺩ. ﻓﺮﺷﺘﻪﻫﺎﺷﺎﺧﻪ ﺍﯼﮔﻞﺑﻪ ﻣﺮﺩﺩﺍﺩﻧﺪ. ﻣﺮﺩﮔﻞﺭﺍﺑﻪﺯﻥﺩﺍﺩﻭﺯﻥﺁﻥﺭﺍﺩﺭ ﺧﺎﮎ ﮐﺎﺷﺖ. ﺧﺎﮎ ﺧﻮﺷﺒﻮ ﺷﺪ. ﭘﺲﺍﺯﺁﻥﮐﻮﺩﮐﯽﻣﺘﻮﻟﺪﺷﺪﮐﻪﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽﮐﺮﺩ.ﺯﻥﺍﺷﮏﻫﺎﯼ ﮐﻮﺩﮎﺭﺍ ﻣﯽ ﺩﯾﺪ ﻭ ﻏﻤﮕﯿﻦ ﺑﻮﺩ. ﻓﺮﺷﺘﻪﻫﺎﺑﻪﺍﻭﺁﻣﻮﺧﺘﻨﺪﮐﻪﭼﮕﻮﻧﻪ ﻃﻔﻞﺭﺍﺩﺭﺁﻏﻮﺵﺑﮕﯿﺮﺩﻭﺍﺯﺷﯿﺮﻩ ﺟﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﻨﻮﺷﺎﻧﺪ. ﻣﺮﺩﺯﻥﺭﺍﺩﯾﺪ ﮐﻪﻣﯽﺧﻨﺪﺩ، ﮐﻮﺩﮐﺶ ﺭﺍﺩﯾﺪﮐﻪﺷﯿﺮﻣﯽﻧﻮﺷﺪ.ﺑﺮﺯﻣﯿﻦ ﻧﺸﺴﺖ ﻭ ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ ﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﮔﺬﺍﺷﺖ. ﺧﺪﺍ ﺷﻮﻕ ﻣﺮﺩ ﺭﺍ ﺩﯾﺪ ﻭ ﺧﻨﺪﯾﺪ. ﻭﻗﺘﯽﺧﺪﺍﺧﻨﺪﯾﺪ،ﭘﺮﻧﺪﻩﺑﺎﺯﮔﺸﺖﻭﺑﺮ ﺷﺎﻧﻪ ﻣﺮﺩ ﻧﺸﺴﺖ. ﺧﺪﺍﮔﻔﺖ:ﺑﺎﮐﻮﺩﮎ ﺧﻮﺩ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﺗﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽﺑﯿﺎﻣﻮﺯﺩ.ﺭﺍﺳﺖﺑﮕﻮﯾﯿﺪﺗﺎ ﺭﺍﺳﺘﮕﻮﺑﺎﺷﺪ.ﮔﻞﻭﺁﺳﻤﺎﻥﻭﺭﻭﺩﺭﺍ ﺑﻪﺍﻭﻧﺸﺎﻥﺩﻫﯿﺪﺗﺎﻫﻤﯿﺸﻪﺑﻪﯾﺎﺩﻣﻦ ﺑﺎﺷﺪ. ﺭﻭﺯﻫﺎﯼﺁﻓﺘﺎﺑﯽﻭﺑﺎﺭﺍﻧﯽﺍﺯﭘﯽﻫﻢ ﮔﺬﺷﺖ. ﺯﻣﯿﻦﭘﺮﺷﺪﺍﺯﮔﻞﻫﺎﯼﺭﻧﮕﺎﺭﻧﮓﻭ ﻻﺑﻪﻻﯼ ﮔﻞ ﻫﺎﭘﺮ ﺷﺪ ﺍﺯﺑﭽﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺷﺎﺩ ﻭ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺩﻭﯾﺪﻧﺪ. ﺧﺪﺍﻫﻤﻪﭼﯿﺰﻭﻫﻤﻪﺟﺎﺭﺍﻣﯽﺩﯾﺪ. ﻣﯽﺩﯾﺪﮐﻪﺯﯾﺮﺑﺎﺭﺍﻥﻣﺮﺩﯼﺩﺳﺘﻬﺎﯾﺶ ﺭﺍﺑﺎﻻﯼ ﺳﺮ ﺯﻧﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﯿﺶ ﻧﺸﻮﺩ. ﺯﻧﯽﺭﺍﺩﯾﺪﮐﻪﺩﺭﮔﻮﺷﻪﺍﯼﺍﺯﺧﺎﮎﺑﺎ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥﺍﻣﯿﺪﺷﺎﺧﻪﮔﻠﯽﻣﯽﮐﺎﺭﺩ. ﺩﺳﺖﻫﺎﯼﺑﺴﯿﺎﺭﯼﺭﺍﺩﯾﺪﮐﻪﺑﻪﺳﻮﯼ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ. ﻭ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ... ﺧﺪﺍﺧﻮﺷﺤﺎﻝﺑﻮﺩ،ﭼﻮﻥﺩﯾﮕﺮﻏﯿﺮﺍﺯ ﺍﻭ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺒﻮﺩ.

نظرات شما عزیزان: