ﻛﻮﻫﻨﻮﺭﺩﻱﻣﻲﺧﻮﺍﺳﺖﺑﻪﻗﻠﻪﺍﯼ ﺑﻠﻨﺪﯼﺻﻌﻮﺩﻛﻨﺪ.ﭘﺲﺍﺯﺳﺎﻝﻫﺎ ﺗﻤﺮﻳﻦﻭﺁﻣﺎﺩﮔﻲ،ﺳﻔﺮﺵﺭﺍﺁﻏﺎﺯ ﻛﺮﺩ.ﺑﻪﺻﻌﻮﺩﺵﺍﺩﺍﻣﻪﺩﺍﺩﺗﺎﺍﻳﻦﻛﻪ ﻫﻮﺍﻛﺎﻣﻼﺗﺎﺭﻳﻚﺷﺪ.ﺑﻪﺟﺰﺗﺎﺭﻳﻜﻲ ﻫﻴﭻﭼﻴﺰﺩﻳﺪﻩﻧﻤﻲﺷﺪ.ﺳﻴﺎﻫﻲﺷﺐ ﻫﻤﻪﺟﺎﺭﺍﭘﻮﺷﺎﻧﺪﻩﺑﻮﺩﻭﻣﺮﺩ ﻧﻤﻲﺗﻮﺍﻧﺴﺖﭼﻴﺰﻱﺑﺒﻴﻨﺪﺣﺘﻲﻣﺎﻩﻭ ﺳﺘﺎﺭﻩﻫﺎﭘﺸﺖﺍﻧﺒﻮﻫﻲﺍﺯﺍﺑﺮﭘﻨﻬﺎﻥ ﺷﺪﻩﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻛﻮﻫﻨﻮﺭﺩﻫﻤﺎﻥﻃﻮﺭﻛﻪ ﺩﺍﺷﺖﺑﺎﻻ ﻣﻲﺭﻓﺖ،ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻲﻛﻪ ﭼﻴﺰﻱ ﺑﻪﻓﺘﺢﻗﻠﻪﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ،ﭘﺎﻳﺶﻟﻴﺰ ﺧﻮﺭﺩ ﻭﺑﺎﺳﺮﻋﺖﻫﺮﭼﻪﺗﻤﺎﻡﺗﺮﺳﻘﻮﻁ ﻛﺮﺩ.ﺳﻘﻮﻁﻫﻤﭽﻨﺎﻥﺍﺩﺍﻣﻪﺩﺍﺷﺖﻭ ﺍﻭﺩﺭﺁﻥﻟﺤﻈﺎﺕﺳﺮﺷﺎﺭﺍﺯﻫﺮﺍﺱ، ﺗﻤﺎﻣﻲﺧﺎﻃﺮﺍﺕﺧﻮﺏﻭﺑﺪﺯﻧﺪﮔﻲﺍﺵ ﺭﺍﺑﻪﻳﺎﺩﻣﻲﺁﻭﺭﺩ.ﺩﺍﺷﺖﻓﻜﺮﻣﻲﻛﺮﺩ ﭼﻘﺪﺭﺑﻪﻣﺮﮒﻧﺰﺩﻳﻚﺷﺪﻩﺍﺳﺖﻛﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥﺩﻧﺒﺎﻟﻪ ﻃﻨﺎﺑﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﻛﻤﺮﺵ ﺣﻠﻘﻪﺧﻮﺭﺩﻩﺑﻮﺩﺑﻴﻦﺷﺎﺧﻪﻫﺎﯼ ﺩﺭﺧﺘﯽﺩﺭﺷﻴﺐﮐﻮﻩﮔﻴﺮﮐﺮﺩﻭﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯﺳﻘﻮﻁﻛﺎﻣﻠﺶﺷﺪ.ﺩﺭﺁﻥﻟﺤﻈﺎﺕ ﺳﻨﮕﻴﻦﺳﻜﻮﺕ،ﮐﻪﻫﻴﭻﺍﻣﻴﺪﯼ ﻧﺪﺍﺷﺖﺍﺯﺗﻪ ﺩﻝﻓﺮﻳﺎﺩ ﺯﺩ:ﺧﺪﺍﻳﺎ ﻛﻤﻜﻢ ﻛﻦ! ﻧﺪﺍﻳﻲﺍﺯﺩﻝﺁﺳﻤﺎﻥﭘﺎﺳﺦﺩﺍﺩﺍﺯﻣﻦ ﭼﻪ ﻣﻲﺧﻮﺍﻫﻲ؟ !ﻧﺠﺎﺗﻢ ﺑﺪﻩ ﺧﺪﺍﯼ ﻣﻦ- ﺁﻳﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﻱ؟ .ﺁﺭﻱ.ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪﺍﻡ- .ﭘﺲﺁﻥﻃﻨﺎﺏﺩﻭﺭﻛﻤﺮﺕﺭﺍﭘﺎﺭﻩﻛﻦ ﻛﻮﻫﻨﻮﺭﺩﻭﺣﺸﺖﻛﺮﺩ.ﭘﺎﺭﻩﺷﺪﻥ ﻃﻨﺎﺏﻳﻌﻨﻲﺳﻘﻮﻁﺑﻲﺗﺮﺩﻳﺪﺍﺯﻓﺮﺍﺯ ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮﻫﺎ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ. ﮔﻔﺖ:ﺧﺪﺍﻳﺎﻧﻤﻲﺗﻮﺍﻧﻢ ﺧﺪﺍﮔﻔﺖ:ﺁﻳﺎﺑﻪﮔﻔﺘﻪﻣﻦﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﻱ؟ ﻛﻮﻫﻨﻮﺭﺩﮔﻔﺖ:ﺧﺪﺍﻳﺎﻧﻤﻲﺗﻮﺍﻧﻢ. ﻧﻤﻲﺗﻮﺍﻧﻢ. ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ، ﮔﺮﻭﻩ ﻧﺠﺎﺕ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺩﺍﺩ ﻛﻪ ﺟﺴﺪ ﻣﻨﺠﻤﺪ ﺷﺪﻩ ﻳﻚ ﻛﻮﻫﻨﻮﺭﺩ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻲ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﻃﻨﺎﺑﻲ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﻛﻤﺮﺵ ﺣﻠﻘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﻭ ﻣﺘﺮ ﺑﺎ ﺯﻣﻴﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺩﺍﺷﺖ...
نظرات شما عزیزان:
تاریخ: یک شنبه 12 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
آخرین مطالب
