ﺷﯿﻮﺍﻧﺎ ﺟﻌﺒﻪﺍﻯ ﺑﺰﺭﮒ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﺩ ﻏﺬﺍﯾﻰ ﻭ ﺳﮑﻪ ﻭ ﻃﻼ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺯﻧﻰ ﺑﺎ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺑﭽﻪ ﻗﺪ ﻭ ﻧﯿﻢ ﻗﺪ ﺑﺮﺩ. ﺯﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﺴﺘﻪﻫﺎﻯ ﻏﺬﺍ ﻭ ﭘﻮﻝ ﺭﺍ ﺩﯾﺪ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩ ﺑﻪ ﺑﺪﮔﻮﯾﻰ ﺍﺯ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﻭ ﮔﻔﺖ:»ﺍﻯ ﮐﺎﺵ ﻫﻤﻪ ﻣﺜﻞ ﺷﻤﺎ ﺍﻫﻞ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻭ ﺟﻮﺍﻧﻤﺮﺩﻯ ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﺷﻮﻫﺮ ﻣﻦ ﺁﻫﻨﮕﺮﻯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺑﻰﻋﻘﻠﻰ ﺩﺳﺖ ﺭﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﺼﻒ ﺻﻮﺭﺗﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﯾﮏ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﮔﺎﻩ ﺁﻫﻨﮕﺮﻯ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩ ﻭ ﻣﺪﺗﻰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺳﻮﺧﺘﮕﻰ ﻋﻠﯿﻞ ﻭ ﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﮔﻮﺷﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺗﺎ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺷﻮﺩ. ﻭﻗﺘﻰ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﺮﯾﺾ ﻭ ﺑﻰﺣﺎﻝ ﺑﻮﺩ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺳﺮ ﮐﺎﺭﺵ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮﺩﻡ ﻭﻟﻰ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺳﺮ ﮐﺎﺭ ﺁﻫﻨﮕﺮﻯ ﺑﺮﻭﺩ ﻣﻰﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺑﺪﻧﺶ ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻧﯿﺴﺖ ﻭ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺩﺍﺭﺩ ﺳﺮﺍﻍ ﮐﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺮﻭﺩ. ﻣﻦ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺩﯾﺪﻡ ﺍﻭ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﺩﺭﺩ ﻣﺎ ﻧﻤﻰﺧﻮﺭﺩ.... ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻧﻢ ﺭﺍ ﺻﺪﺍ ﺯﺩﻡ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﮏ ﺁﻥﻫﺎ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﻭ ﺩﻫﮑﺪﻩ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﯿﻢ ﺗﺎ ﻻ ﺍﻗﻞ ﺧﺮﺝ ﺍﺿﺎﻓﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﺤﻤﻞ ﻧﮑﻨﯿﻢ. ﺑﺎ ﺭﻓﺘﻦ ﺍﻭ ، ﺑﻘﯿﻪ ﻫﻢ ﻭﻗﺘﻰ ﻓﻬﻤﯿﺪﻥ ﻭﺿﻊ ﻣﺎ ﺧﺮﺍﺏ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﻣﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻭ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺍﯾﻦ ﺑﺴﺘﻪﻫﺎﻯ ﻏﺬﺍ ﻭ ﭘﻮﻝ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯾﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﯾﺪ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺷﺪﺕ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﯿﺎﺯ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ. ﺍﻯ ﮐﺎﺵ ﻫﻤﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥﻫﺎ ﻣﺜﻞ ﺷﻤﺎ ﺟﻮﺍﻧﻤﺮﺩ ﻭ ﺍﻫﻞ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺑﻮﺩﻧﺪ! ﺷﯿﻮﺍﻧﺎ ﺗﺒﺴﻤﻰ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ:ﺣﻘﯿﻘﺘﺶ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﺑﺴﺘﻪﻫﺎ ﺭﺍ ﻧﻔﺮﺳﺘﺎﺩﻡ.ﯾﮏ ﻓﺮﻭﺷﻨﺪﻩ ﺩﻭﺭﻩﮔﺮﺩ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺻﺒﺢ ﺑﻪ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﻣﺎ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺍﯾﻨﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺪﻫﻢ ﻭ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﺣﺎﻟﺘﺎﻥ ﺧﻮﺏ ﻫﺴﺖ ﯾﺎ ﻧﻪ!؟ ﻫﻤﯿﻦ! ﺷﯿﻮﺍﻧﺎ ﺍﯾﻦ ﺭﺍ ﮔﻔﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺯﻥ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻈﻰ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﺑﺮﻭﺩ. ﺩﺭ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﻟﺤﻈﺎﺕ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ:ﺭﺍﺳﺘﻰ ﯾﺎﺩﻡ ﺭﻓﺖ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﺩﺳﺖ ﺭﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﺼﻒ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﯾﻦ ﻓﺮﻭﺷﻨﺪﻩ ﺩﻭﺭﻩ ﮔﺮﺩﻫﻢ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ
نظرات شما عزیزان:
تاریخ: جمعه 10 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
آخرین مطالب
