ﺯﺍﻫﺪﯼ ﮔﻮﯾﺪ: ﺟﻮﺍﺏ ﭼﻬﺎﺭ ﻧﻔﺮ ﻣﺮﺍ ﺳﺨﺖ ﺗﮑﺎﻥ ﺩﺍﺩ. ﺍﻭﻝ ﻣﺮﺩ ﻓﺎﺳﺪﯼ ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭ ﻣﻦ ﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﻣﻦ ﮔﻮﺷﻪ ﻟﺒﺎﺳﻢ ﺭﺍ ﺟﻤﻊ ﮐﺮﺩﻡ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻧﺨﻮﺭﺩ.ﺍﻭ ﮔﻔﺖ ﺍﯼ ﺷﯿﺦ ﺧﺪﺍ ﻣﯿﺪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻓﺮﺩﺍ ﺣﺎﻝ ﻣﺎ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ! ﺩﻭﻡ ﻣﺴﺘﯽ ﺩﯾﺪﻡ ﮐﻪ... ﺍﻓﺘﺎﻥ ﻭ ﺧﯿﺰﺍﻥ ﺭﺍﻩ ﻣﯿﺮﻓﺖ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺘﻢ ﻗﺪﻡ ﺛﺎﺑﺖ ﺑﺮﺩﺍﺭ ﺗﺎ ﻧﯿﻔﺘﯽ.ﮔﻔﺖ ﺗﻮ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺍﺩﻋﺎ ﻗﺪﻡ ﺛﺎﺑﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯼ؟ ﺳﻮﻡ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺩﯾﺪﻡ ﮐﻪ ﭼﺮﺍﻏﯽ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺷﺖ ﮔﻔﺘﻢ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺷﻨﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺍﻭﺭﺩﻩ ﺍﯼ ؟ ﮐﻮﺩﮎ ﭼﺮﺍﻍ ﺭﺍ ﻓﻮﺕ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﻥ ﺭﺍ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ:ﺗﻮ ﮐﻪ ﺷﯿﺦ ﺷﻬﺮﯼ ﺑﮕﻮ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺷﻨﺎﯾﯽ ﮐﺠﺎ ﺭﻓﺖ؟ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺯﻧﯽ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺯﯾﺒﺎ ﮐﻪ ﺩﺭﺣﺎﻝ ﺧﺸﻢ ﺍﺯ ﺷﻮﻫﺮﺵ ﺷﮑﺎﯾﺖ ﻣﯿﮑﺮﺩ.ﮔﻔﺘﻢ ﺍﻭﻝ ﺭﻭﯾﺖ ﺭﺍ ﺑﭙﻮﺷﺎﻥ ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻥ. ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﮐﻪ ﻏﺮﻕ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﺩﻧﯿﺎ ﻫﺴﺘﻢﭼﻨﺎﻥ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﯿﺨﻮﺩ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺧﺒﺮﻡ ﻧﯿﺴﺖ ﺗﻮ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻏﺮﻕ ﻣﺤﺒﺖ ﺧﺎﻟﻘﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﯿﻢ ﺩﺍﺭﯼ؟
نظرات شما عزیزان:
تاریخ: پنج شنبه 9 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
آخرین مطالب
