ﮊﻧﺮﺍﻝ ﻭ ﺳﺘﻮﺍﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﺯﯾﺮﺩﺳﺘﺶ ﺳﻮﺍﺭ ﻗﻄﺎﺭ ﺷﺪﻧﺪ.ﺗﻨﻬﺎ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻫﺎﯼ ﺧﺎﻟﯽ ﺩﺭ ﮐﻮﭘﻪ، ﺭﻭﺑﺮﻭﯼ ﺧﺎﻧﻤﯽ ﺟﻮﺍﻥ ﻭ ﺯﯾﺒﺎ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﺑﺰﺭﮔﺶ ﺑﻮﺩ.ﮊﻧﺮﺍﻝ ﻭ ﺳﺘﻮﺍﻥ ﺭﻭﺑﺮﻭﯼ ﺁﻥ ﺧﺎﻧﻤﻬﺎ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ.ﻗﻄﺎﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﻭﺍﺭﺩ ﺗﻮﻧﻠﯽ ﺷﺪ.ﺣﺪﻭﺩ ﺩﻩ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ ﻣﺤﺾ ﺑﻮﺩ.ﺩﺭ ﺁﻥ ﻟﺤﻈﺎﺕ ﺳﮑﻮﺕ، ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﻮﭘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ2 ﭼﯿﺰ ﺷﻨﯿﺪﻧﺪ:ﺻﺪﺍﯼ ﺑﻮﺳﻪ ﻭ ﺳﯿﻠﯽ. ﻫﺮﯾﮏ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﻮﭘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ﮐﻪ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺗﻌﺒﯿﺮ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺖ ﺧﺎﻧﻢ ﺟﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﺩﻝ ﮔﻔﺖ... : ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺳﺘﻮﺍﻥ ﻣﺮﺍ ﺑﻮﺳﯿﺪ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺷﺪﻡ ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻣﺎﺩﺭﺑﺰﺭﮔﻢ ﺍﻭ ﺭﺍ ﮐﺘﮏ ﺯﺩ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﮐﺸﯿﺪﻡ ﻣﺎﺩﺭﺑﺰﺭﮒ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺖ:ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺁﻥ ﺟﻮﺍﻧﮏ ﻧﻮﻩ ﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﻮﺳﯿﺪ ﮐﻔﺮﻡ ﺩﺭﺍﻣﺪ ﺍﻣﺎ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﮐﻪ ﻧﻮﻩ ﺍﻡ ﺟﺮﺍﺕ ﺗﻼﻓﯽ ﮐﺮﺩﻥ ﺩﺍﺷﺖ ﮊﻧﺮﺍﻝ ﺁﻧﺠﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩ ﺳﺘﻮﺍﻥ ﺟﺴﺎﺭﺕ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺩﺧﺘﺮ ﺭﺍ ﺑﻮﺳﯿﺪ ﺍﻣﺎ ﭼﺮﺍ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﯽ ﻣﻦ ﺳﯿﻠﯽ ﺧﻮﺭﺩﻡ ﺳﺘﻮﺍﻥ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺴﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﯿﺪﺍﻧﺴﺖ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﭼﻪ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﺩﺭ ﺁﻥ ﻟﺤﻈﺎﺕ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ ﺍﻭ ﻓﺮﺻﺖ ﺭﺍ ﻏﻨﯿﻤﺖ ﺷﻤﺮﺩﻩ ﮐﻪ ﺩﺧﺘﺮ ﺯﯾﺒﺎ ﺭﺍ ﺑﺒﻮﺳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺯﻧﺮﺍﻝ ﺳﯿﻠﯽ ﺑﺰﻧﺪ
نظرات شما عزیزان:
تاریخ: پنج شنبه 9 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
آخرین مطالب
