ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﺎﺩﺭ ﺷﺎﻩ ﺍﻓﺸﺎﺭ ﻋﺰﻡ ﺗﺴﺨﯿﺮ ﻫﻨﺪﻭﺳﺘﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺭﺍ ﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﮑﺘﺐ ﻣﯽﺭﻓﺖ.ﺍﺯ ﺍﻭ ﭘﺮﺳﯿﺪ: ﭘﺴﺮ ﺟﺎﻥ ﭼﻪ ﻣﯽﺧﻮﺍﻧﯽ؟ ﻗﺮﺁﻥ. -ﺍﺯ ﮐﺠﺎﯼ ﻗﺮﺁﻥ؟ -ﺍﻧﺎ ﻓﺘﺤﻨﺎ.… ﻧﺎﺩﺭ ﺍﺯ ﭘﺎﺳﺦ ﺍﻭ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺧﺮﺳﻨﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺷﻨﯿﺪﻥ ﺁﯾﻪ ﻓﺘﺢ ﻓﺎﻝ ﭘﯿﺮﻭﺯﯼ ﺯﺩ. ﺳﭙﺲ ﯾﮏ ﺳﮑﻪ ﺯﺭ ﺑﻪ ﭘﺴﺮ ﺩﺍﺩ ﺍﻣﺎ ﭘﺴﺮ ﺍﺯ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺁﻥ ﺍﺑﺎﮐﺮﺩ. ﻧﺎﺩﺭ ﮔﻔﺖ:ﭼﺮ ﺍ ﻧﻤﯽ ﮔﯿﺮﯼ؟ ﮔﻔﺖ:ﻣﺎﺩﺭﻡ ﻣﺮﺍ ﻣﯽﺯﻧﺪ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﺗﻮ ﺍﯾﻦ ﭘﻮﻝ ﺭﺍ ﺩﺯﺩﯾﺪﻩ ﺍﯼ. ﻧﺎﺩﺭ ﮔﻔﺖ:ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﮕﻮ ﻧﺎﺩﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﭘﺴﺮ ﮔﻔﺖ:ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ. ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ:ﻧﺎﺩﺭ ﻣﺮﺩﯼ ﺳﺨﺎﻭﺗﻤﻨﺪ ﺍﺳﺖ. ﺍﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﺗﻮ ﭘﻮﻝ ﻣﯽﺩﺍﺩ ﯾﮏ ﺳﮑﻪ ﻧﻤﯽﺩﺍﺩ.ﺯﯾﺎﺩ ﻣﯽﺩﺍﺩ. ﺣﺮﻑ ﺍﻭ ﺑﺮ ﺩﻝ ﻧﺎﺩﺭ ﻧﺸﺴﺖ.ﯾﮏ ﻣﺸﺖ ﭘﻮﻝ ﺯﺭ ﺩﺭ ﺩﺍﻣﻦ ﺍﻭ ﺭﯾﺨﺖ. ﺍﺯ ﻗﻀﺎ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﻔﺮ ﺑﺮ ﺣﺮﯾﻒ ﺧﻮﯾﺶ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﮔﻮﺭﮐﺎﻧﯽ ﭘﯿﺮﻭﺯ ﺷﺪ
گر چه گریه های گاه گاه من آب می دهد درخت درد را
برق آه بی گناه من ذوب می کند سد صخره های سخت درد را
فکر میکنم عاقبت هجوم ناگهان عشق فتح می کند پایتخت درد را
نظرات شما عزیزان:
شیرین 
ساعت14:06---7 آذر 1391
گر چه گریه های گاه گاه من آب می دهد درخت درد را
برق آه بی گناه من ذوب می کند سد صخره های سخت درد را
فکر میکنم عاقبت هجوم ناگهان عشق فتح می کند پایتخت درد را
سلام خیلی قشنگ بود مرسی ... کاش من جای اون پسره بودم همه ی بدهکاریامون رو میدادم
تاریخ: دو شنبه 6 آذر 1391برچسب:داستان شگردپسرک درمقابل نادرشاه,داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان تخیلی اماواقعی,داستان آموزنده,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
آخرین مطالب
