ﺭﻭﺯﯼ ﻣﺮﺩ ﮐﻮﺭﯼ ﺭﻭﯼ ﭘﻠﻪﻫﺎﯼ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﻭ ﮐﻼﻩ ﻭ ﺗﺎﺑﻠﻮﯾﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﭘﺎﯾﺶ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺭﻭﯼ ﺗﺎﺑﻠﻮ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ:ﻣﻦ ﮐﻮﺭ ﻫﺴﺘﻢ ﻟﻄﻔﺎ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﯿﺪ.ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎﺭﺧﻼﻗﯽ ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭ ﺍﻭ ﻣﯽﮔﺬﺷﺖ، ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ. ﻓﻘﻂ ﭼﻨﺪ ﺳﮑﻪ ﺩﺭ ﺩﺍﺧﻞ ﮐﻼﻩ ﺑﻮﺩ..ﺍﻭ ﭼﻨﺪ ﺳﮑﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﮐﻼﻩ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺍﺯ ﻣﺮﺩ ﮐﻮﺭ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺑﮕﯿﺮﺩ ﺗﺎﺑﻠﻮﯼ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﻋﻼﻥ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺭﻭﯼ ﺁﻥ ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﺗﺎﺑﻠﻮ ﺭﺍ ﮐﻨﺎﺭ ﭘﺎﯼ ﺍﻭ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﺁﻧﺠﺎ ﺭﺍ ﺗﺮﮎ ﮐﺮﺩ. ﻋﺼﺮ ﺁﻥﺭﻭﺯ، ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎﺭ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﺤﻞ ﺑﺮﮔﺸﺖ، ﻭ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﮐﻼﻩ ﻣﺮﺩ ﮐﻮﺭ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺳﮑﻪ ﻭ ﺍﺳﮑﻨﺎﺱ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻣﺮﺩ ﮐﻮﺭ ﺍﺯ ﺻﺪﺍﯼ ﻗﺪﻣﻬﺎﯼ ﺍﻭ، ﺧﺒﺮﻧﮕﺎﺭ ﺭﺍ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺍﮔﺮ ﺍﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﮐﺴﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺗﺎﺑﻠﻮ ﺭﺍ ﻧﻮﺷﺘﻪ، ﺑﮕﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺁﻥ ﭼﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ؟ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪﻧﮕﺎﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ:ﭼﯿﺰ ﺧﺎﺹ ﻭ ﻣﻬﻤﯽ ﻧﺒﻮﺩ، ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﻧﻮﺷﺘﻢ ﻭ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﺯﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ. ﻣﺮﺩ ﮐﻮﺭ ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ ﻧﺪﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﻭ ﭼﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﯽ ﺭﻭﯼ ﺗﺎﺑﻠﻮﯼ ﺍﻭ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻣﯽﺷﺪ:ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﻬﺎﺭ ﺍﺳﺖ، ﻭﻟﯽ ﻣﻦ ﻧﻤﯿﺘﻮﺍﻧﻢ ﺁﻧﺮﺍ ﺑﺒﯿﻨﻢ!!!
نظرات شما عزیزان:
تاریخ: شنبه 4 آذر 1391برچسب:داستان-داستان کوتاه-داستان عاشقانه,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
آخرین مطالب
