ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﯼ ﺟﻮﺍﺩ ﻭ ﺳﺮﻭﯾﻦ– ﺩﻝ ﺷﮑﺴﺘﻦ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﯾﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻭﺍﻗﻌﯿﻪ ﻭ ﻃﯽ ﺳﻪ ﻣﺎﻩ ﻃﻮﻝ ﮐﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺧﯿﻠﯽ ﻭ ﺧﻼﺻﻪ ﺩﺍﺭﻩ ﺑﺎﺯ ﮔﻮ ﻣﯿﺸﻪ¤¤¤¤¤¤¤¤ ﺍﺩﻣﺎ ﭼﻘﺪﺭ ﺯﻭﺩ ﻋﺎﺷﻖ ﻣﯿﺸﻦ ﻭ ﺩﻝ ﻣﯿﮑﻨﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﺯ ﺟﺎﯾﯽ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﯿﺸﻪ ﮐﻪ ﺟﻮﺍﺩ ﻭ ﺳﺮﻭﯾﻦ ﺗﻮﯼ ﭼﺖ ﺭﻭﻡ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺍﺷﻨﺎ ﻣﯿﺸﻦ.ﺑﻌﺪﻩ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﺳﻦ ﻭ ﺍﺳﻢ ﮐﻪ ﺳﺮﻭﯾﻦ23ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺟﻮﺍﺩ18 ﺳﺎﻟﻪ.ﺟﻮﺍﺩ ﺑﻪ ﺳﺮﻭﯾﻦ ﻣﯿﮕﻪ ﺟﮏ ﺑﮕﻢ ﺳﺮﻭﯾﻦ ﻣﯿﮕﻪ ﺑﮕﻮ ﺑﻌﺪ ﺟﻮﺍﺩ ﭼﻨﺘﺎ ﺟﮏ ﻣﯿﮕﻪ ﻭ ﺳﺮﻭﯾﻦ ﻣﯿﺨﻨﺪﻩ.ﺑﻌﺪ ﺟﻮﺍﺩ ﺑﻪ ﺳﺮﻭﯾﻦ ﻣﯿﮕﻪ ﺗﻮ ﺑﻠﺪﯼ ﺟﮏ ﺑﮕﯽ ﻣﺎﺭﻭ ﺑﺨﻨﺪﻭﻧﯽ ﺳﺮﻭﯾﻦ ﻣﯿﮕﻪ ﻧﻪ.ﺟﻮﺍﺩ ﻣﯿﮕﻪ ﺍﻭﻧﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻦ ﺟﮏ ﺑﮕﻦ ﻭ ﮐﺴﯽ ﺭﻭ ﺑﺨﻨﺪﻭﻧﻦ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺗﻮ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺷﻮﻥ ﺷﺎﺩ ﻧﯿﺴﺘﻦ ﻭ ﻏﻢ ﮔﯿﻨﻦ ﻭ ﺷﺎﺩ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻧﻤﯿﮑﻨﻨﺪ.ﺳﺮﻭﯾﻦ ﻣﯿﮕﻪ ﻧﻪ ﺍﯾﻨﻄﻮﺭ ﻧﯿﺴﺖ ﺟﻮﺍﺩ ﻣﯿﮕﻪ ﺍﮔﻪ ﺍﯾﻨﻄﻮﺭ ﻧﯿﺴﺖ ﭘﺲ ﭼﺮﺍ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﯽ ﻣﻨﻮ ﺑﺨﻨﺪﻭﻧﯽ؟ ﺳﺮﻭﯾﻦ ﺩﻟﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩ ﺑﻪ ﺣﺮﻑ ﺯﺩﻥ ﮐﻪ ﺩﺭﺳﺘﻪ ﺗﻮ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﯿﮕﯽ ﻣﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﻏﻤﮕﯿﻨﻢ ﻣﯿﺪﻭﻧﯽ ﭼﺮﺍ ﺟﻮﺍﺩ ﮔﻔﺖ ﭼﺮﺍ ﺳﺮﻭﯾﻦ ﮔﻔﺖ ﭼﻮﻥ ﻣﻦ ﺗﻮ ﯾﻪ ﺗﺼﺎﺩﻑ ﻣﺎﻣﺎﻥ ﺑﺎﺑﺎ ﻧﺎﻣﺰﺩﻣﻮ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻡ ﺑﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻣﻨﻢ ﺗﻮ ﺍﯾﻦ ﺗﺼﺎﺩﻑ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭﻟﯽ ﭼﯿﺰﯾﻢ ﻧﺸﺪ ﻭﻋﻤﻮﻫﺎﻡ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻭ ﺧﻮﺍﻧﻮﺍﺩﻡ ﺧﻮﺏ ﻧﺒﻮﺩﻥ ﺗﺎ ﺣﺪﯼ ﮐﻪ ﺗﺸﯿﻊ ﺟﻨﺎﺯﻩ ﺑﺎﺑﺎ ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ ﻧﯿﻮﻣﺪﻥ.ﺍﻻﻧﻢ ﻣﻦ ﭘﯿﺶ ﺧﺎﻟﻢ ﺍﯾﻨﺎ ﻫﺴﺘﻢ.ﻭﺧﯿﻠﯽ ﻭﻗﺘﻪ ﺳﺮﻃﺎﻥ ﺧﻮﻥ ﮔﺮﻓﺘﻢ.ﺟﻮﺍﺩ ﮔﻔﺖ ﺧﻮﺏ ﻣﯿﺸﯽ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻧﺒﺎﺵ.ﺳﺮﻭﯾﻦ ﮔﻔﺖ ﺑﺮﺍﺕ ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺳﺮﻃﺎﻥ ﺩﺍﺭﻡ ﺟﻮﺍﺩ ﮔﻔﺖ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻧﺒﺎﺵ ﻣﻦ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﺧﻮﺏ ﻣﯿﺸﯽ ﻭ ﯾﻪ ﺍﻟﻤﻪ ﺣﺮﻓﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺍﻧﺮﮊﯼ ﻣﺜﺒﺖ ﻣﯿﺪﺍﺩ ﻭ ﺍﺩﻣﻮ ﺍﻣﯿﺪ ﻭﺍﺭ ﻣﯿﮑﺮﺩ.ﭼﺮﺍ ﺩﮐﺘﺮ ﻧﻤﯿﺮﯼ؟ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﺭﻭﻡ ﻧﻤﯿﺸﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻟﻢ ﺍﯾﻦ ﺑﮕﻢ ﮐﻪ ﻣﺮﯾﻀﻢ ﻭ ﺍﻧﺎﺭﻭ ﺗﻮ ﺯﺣﻤﺖ ﺑﻨﺪﺍﺯﻡ.ﺟﻮﺍﺩ ﮔﻔﺖ ﮐﯽ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ؟ ﺳﺮﻭﯾﻦ ﮔﻔﺖ ﺧﯿﻠﯽ ﻭﻗﺘﻪ ﮐﻪ ﻣﺮﯾﻀﻢ ﻭﻟﯽ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﻧﮕﻔﺘﻢ.ﺑﻌﺪ ﺳﺮﻭﯾﻦ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﺟﻮﺍﺩ ﺧﻮﺷﺶ ﺍﻭﻣﺪ.ﺍﺯ ﺣﺮﻓﺎﯼ ﻗﺸﻨﮕﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺰﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺭﻭﺣﯿﻪ ﺩﺍﺩﻧﺶ. ﻭ ﺍﺯﺵ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﺗﻤﺎﺳﺸﻮ ﺑﺪﻩ ﺟﻮﺍﺩﻡﭼﻮﻥ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﭽﻪ ﺩﻟﺴﻮﺯ ﻭ ﻓﺪﺍ ﮐﺎﺭﯼ ﺑﻮﺩ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺗﻮ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﺗﻨﻬﺎﺵ ﺑﺰﺍﺭﻩ ﺑﺮﺍ ﻫﻤﯿﻦ ﺷﻤﺎﺭﺷﻮ ﺩﺍﺩ.ﺟﻮﺍﺩ ﭘﺪﺭ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺗﻮ ﭼﻬﺎﺭ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﭘﺪﺭﺷﻮ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﻦ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺩﺭﮐﺶ ﻣﯿﮑﺮﺩ.ﺟﻮﺍﺩ ﻣﺪﺍﻡ ﺍﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺭﻭ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﮐﻪ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻧﺒﺎﺵ ﺗﻮ ﺧﻮﺏ ﻣﯿﺸﯽ.ﺳﺮﻭﯾﻦ ﻣﯿﮕﻔﺖ ﻧﻪ ﺩﯾﮕﻪ ﮐﺎﺭ ﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﻣﻦ ﺩﯾﮕﻪ ﺭﻓﺘﻨﯽ ﻫﺴﺘﻢ.ﺟﻮﺍﺩ ﺑﻪ ﺳﺮﻭﯾﻦ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ ﭼﺸﺎﺵ ﺍﺷﮏ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻣﯿﮕﻪ ﺍﺻﻼ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻧﺒﺎﺵ ﺑﺮﻭ ﭘﯿﺶ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺿﺎ ﺑﺒﯿﻦ ﺧﻮﺏ ﻣﯿﺸﯽ ﯾﺎ ﻧﻪ ﻭ ﺗﻮ ﺍﯾﻦ ﻭﺿﻌﯿﺖ ﺳﺮﻭﯾﻨﻢ ﺧﯿﻠﯽ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﺑﺮﺍ ﻫﻤﯿﻦ ﺍﺯ ﺣﺎﻝ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺟﻮﺍﺩ ﻫﻢ ﺍﺯ ﭼﺖ ﺭﻭﻡ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ.ﺟﻮﺍﺩ ﺍﺯﻭﻥ ﺷﺐ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺳﺮ ﻧﻤﺎﺭﺵ ﺑﺮﺍﺵ ﺑﺎ ﺍﺷﮏ ﺭﯾﺨﺘﻦ ﺩﻋﺎ ﻣﯿﮑﺮﺩ.ﻓﺮﺩﺍﺵ ﺳﺮﻭﯾﻦ ﺗﻮ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﺑﺎﯾﺪ ﺷﯿﻤﯽ ﺩﺍﺭﻣﺎﻧﯽ ﻣﯿﮑﺮﺩﺭﺍﻩ ﺩﯾﮕﻪ ﺍﯼ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺖ.ﺑﻪ ﺟﻮﺍﺩ ﺯﻧﮓ ﻣﯿﺰﻧﻪ ﻭ ﮐﻤﯽ ﺩﺭﺩ ﺩﻝ ﻣﯿﮑﺮﺩﻩ ﻭ ﺟﻮﺍﺩ ﺑﻬﺶ ﺭﻭﺣﯿﻪ ﻣﯿﺪﺍﺩ ﻣﯿﮕﻔﺖ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺵ ﺧﻮﺏ ﻣﯿﺸﯽ ﻭ ﺑﺮﺍﺵ ﻣﺜﺎﻝ ﻣﯿﺎﻭﺭﺩ ﮐﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺴﺎﯼ ﺍﯾﻦ ﻣﺮﯾﻀﯽ ﺭﻭ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺧﻮﺏ ﺷﺪﻥ ﻭ ﺍﻭﻧﻮ ﺍﻣﯿﺪﻭﺍﺭ ﻣﯿﮑﺮﺩ.ﺳﺮﻭﯾﻦ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﺑﻪ ﺟﻮﺍﺩ ﮔﻔﺖ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﻭﺍﺯﯾﻦ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎﻡ ﻧﻤﯿﺰﺍﺭﯼ ﺍﺯﺕ ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ. ﺍﯾﻨﺎ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﺗﺎ ﯾﻪ ﺭﻭﺯ ﺳﺮﻭﯾﻦ ﺑﻪ ﺟﻮﺍﺩ ﻣﯿﮕﻪ ﺑﻬﺘﺮﻩ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺟﺪﺍ ﺷﯿﻢ ﭼﻮﻥ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺗﻮ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﺑﺸﯽ ﺟﻮﺍﺩﻡﻭﺿﻌﯿﺘﺸﻮ ﻣﯿﺪﻭﻧﺴﺖ ﻭ ﻣﯿﺪﻭﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﮔﻪ ﺑﺮﻩ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯿﻤﻮﻧﻪ ، ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺗﻨﻬﺎﺵ ﺑﺰﺍﺭﻩ ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ ﺑﻪ ﺣﺮﻓﺶ ﮔﻮﺵ ﻧﻤﯿﮑﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻭﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻬﺶ ﻣﯿﮕﻔﺖ ﺗﻮ ﺧﻮﺏ ﺷﺪﯼ ﻭﻟﻢ ﮐﻦ.ﺳﺮﻭﯾﻦ ﺩﺧﺘﺮ ﺧﺎﻟﻪ ﺍﯼ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻪ ﺍﺳﻢ ﺷﯿﺪﻩ.ﺳﺮﻭﯾﻦ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺷﯿﻤﯽ ﺩﺭﻣﺎﻧﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﻣﺮﯾﺾ ﺑﻮﺩ ﺣﺎﻝ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﯾﺎ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩ.ﺟﻮﺍﺩ ﺍﺯ ﻃﺮﯾﻖ ﺷﯿﺪﻩ ﺣﺎﻟﺸﻮ ﻣﯿﭙﺮﺳﯿﺪ.ﯾﻪ ﺭﻭﺯ ﺷﯿﺪﻩ ﺑﻪ ﺟﻮﺍﺩ ﻣﯿﮕﻪ ﮐﻪ ﺳﺮﻭﯾﻦ ﻣﺮﺩﻩ ﻭ ﻓﺮﺩﺍ ﺗﺸﯿﯿﻊ ﺟﻨﺎﺯﻩﻭ ﺩﯾﮕﻪ ﺳﺮﻭﯾﻦ ﻧﯿﺴﺖ.ﺩﯾﮕﻪ ﺳﺮﻭﯾﻨﯽ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﻩ.ﺟﻮﺍﺩ ﻣﯿﮕﻪ ﮐﻪ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﻩ ﺳﺮﻭﯾﻦ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ ﺍﻭﻥ ﺩﻧﯿﺎ ﻏﯿﺮﻩ ﻣﻤﮑﻨﻪ ﺍﺻﻼ ﻣﺤﺎﻟﻪ.ﺟﻮﺍﺩ ﺑﻬﺶ ﻣﯿﮕﻪ ﺷﯿﺪﻩ ﭼﺮﺍ ﺑﻬﻢ ﺩﺭﻭﻍ ﻣﯿﮕﯽ ﺍﺻﻼ ﺍﺯﺕ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ.ﺷﯿﺪﻩ ﻣﯿﮕﻪ ﻧﻪ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﯿﮕﻢ ﻭ ﺟﻮﺍﺩ ﮐﻪ ﺍﺷﮑﺶ ﺩﺭ ﺍﻭﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻣﯿﮕﻔﺖ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﻩ ﺍﮔﻪ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﯿﮕﯽ ﺍﺩﺭﺱ ﻗﺒﺮﺳﺘﻮﻧﻮ ﺑﺪﻩ ﻣﯿﺨﻮﺍﻡ ﺑﺮﻡ ﺳﺮ ﺧﺎﮎ ﺳﺮﻭﯾﻦ ﻭﺷﯿﺪﻩ ﮔﻔﺖ ﺍﺭﻩ ﺳﺮﻭﯾﻦ ﺯﻧﺪﺱ ﺍﻭﻥ ﻣﺠﺒﻮﺭﻡ ﮐﺮﺩ ﺑﻬﺖ ﺑﮕﻢ ﻣﺮﺩﻩ.ﺑﺎﻻ ﺧﺮﻩ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺑﻪ ﺧﯿﺮ ﮔﺬﺷﺖ.ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺷﯿﺪﻩ ﺍﺯ ﯾﻪ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺭ ﻣﯿﺸﻪ ﮐﻪ ﺳﺮﻭﯾﻦ ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﺴﺘﻪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻮﺍﺩ ﻣﯿﮕﻪ.ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺍﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﺍﺻﻠﯿﻪ ﺳﺮﻭﯾﻦ ﺍﻟﻤﺎﻧﯽ ﻫﺴﺘﻦ ﻭ ﭘﺪﺭﻣﺎﺩﺭﺵ ﺍﻭﻧﻮ ﺗﻮﯼ ﻫﺘﻞ ﺑﺎﺑﺎﯼ ﺳﺮﻭﯾﻦ ﺟﺎ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﺑﺎﺑﺎﯼ ﺳﺮﻭﯾﻦ ﻫﺮﭼﯽ ﮔﺸﺖ ﭘﺪﺭ ﻣﺎﺩﺭﺷﻮ ﭘﯿﺪﺍ ﻧﮑﺮﺩ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﭽﻪ ﺩﺍﺭ ﻧﻤﯿﺸﺪﻥ ﺍﻭﻧﻮ ﺑﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﯼ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﺮﺩﻥ.ﺟﻮﺍﺩ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺭﻭ ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﺴﺖ ﻭ ﯾﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺳﺮﻭﯾﻦ ﻣﯿﮕﻪ ﺧﻮﺏ ﺷﺪﯼ ﻣﯿﺨﻮﺍﯼ ﺑﺮﯼ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﺎﻣﺎﻥ ﺑﺎﺑﺎﺕ ﻭ ﺳﺮﻭﯾﻦ ﮐﻪ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﺟﻮﺍﺩ ﻣﯿﮕﻪ ﻣﯿﺸﻪ ﻭﺍﺿﺢ ﺗﺮ ﺑﮕﯽ ﺟﻮﺍﺩ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﺍﻭﻥ ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﺴﺘﻪ ﻭﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺖ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻧﺪﻩ ﮐﻪ ﺳﺮﻭﯾﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺟﻮﺍﺩ ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺖ ﻭ ﺳﺮﻭﯾﻦ ﺗﺎ ﺷﻨﯿﺪ ﺍﺯ ﺣﺎﻝ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺩﻫﻨﺶ ﺧﻮﻥ ﻣﯿﻮﻣﺪ ﺷﯿﺪﻩ ﺍﻭﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﺳﺮﻭﯾﻦ ﺍﯾﻦ ﻭﺿﻌﯿﺘﻪ ﻭ ﺩﮐﺘﺮﺍ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻥ ﻭ ﺑﺎ ﻫﺰﺍﺭ ﻣﮑﺎﻓﺎﺕ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺮﮔﺮﺩﻭﻧﺪﻧﺶ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺍﻭﻝ.ﺷﯿﺪﻩ ﮐﻪ ﻓﻬﻤﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺟﻮﺍﺩ ﮔﻔﺘﻢ ﺧﯿﻠﯽ ﺟﻮﺍﺩﻭ ﺩﻋﻮﺍ ﮐﺮﺩ ﺟﻮﺍﺩ ﻫﻢ ﻫﯽ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﻭ ﻣﻌﺬﺭﺕ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺖ.ﺑﻌﺪ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺟﻮﺍﺩ ﻓﻘﻂ ﺣﺎﻝ ﺍﺑﺠﯿﺸﻮ ﻣﯿﭙﺮﺳﯿﺪ ﺗﺎ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﻧﺒﺎﺷﻪ.ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﺮﯾﻀﯿﻪ ﺳﺮﻭﯾﻦ ﺷﯿﻮﻉ ﭘﯿﺪﺍ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﻭ ﺧﯿﻠﯽ ﺿﻌﯿﻔﺶ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﻭ ﺳﺎﻋﺖ2ﺷﺐ ﺣﺎﻟﺶ ﺑﺪ ﻣﯿﺸﻪ ﻭ ﻣﯿﺒﺮﻧﺶ ﺳﯽ ﺳﯽ ﯾﻮ ﻭ ﺷﯿﺪﻩ ﺍﯾﻨﻮ ﺑﻪ ﺟﻮﺍﺩ ﻣﯿﮕﻪ ﻭ ﺟﻮﺍﺩ ﻟﺤﻈﻪ ﻟﺤﻀﻪ ﺍﺯ ﺣﺎﻝ ﺳﺮﻭﯾﻦ ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺩﮐﺘﺮﺍ ﮔﻔﺘﻦ ﺳﺮﻭﯾﻦ ﻣﺮﮒ ﻣﻐﺰﯼ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺩﯾﮕﻪ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﺎ ﮐﺎﺭﯼ ﺑﺮ ﻧﻤﯿﺎﺩ ﺷﯿﺪﻩ ﻭ ﺟﻮﺍﺩ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺑﻪ ﺷﺪﺕ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﺮﺩﻥ ﻭ ﺷﯿﺪﻩ ﺑﺎ ﺟﻮﺍﺩ ﺍﺯ ﺳﺮﻭﯾﻦ ﻭ ﺯﺟﺮﺍﯼ ﮐﻪ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﻣﯿﮕﻔﺘﻪ.ﺟﻮﺍﺩ ﺑﺎﺯﻡ ﺍﻣﯿﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻣﯿﮕﻔﺖ ﺳﺮﻭﯾﻦ ﺑﺎﺯﻡ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﯿﺸﻪ ﻭﻟﯽ ﺷﯿﺪﻩ ﻣﯿﮕﻔﺖ ﻧﻪ ﺍﻭﻥ ﺩﯾﮕﻪ ﺭﻓﺘﻪ ﻭ ﻣﺮﮔﻪ ﻣﻐﺰﯼ ﺷﺪﻩ ﺩﮐﺘﺮﺍ ﻫﻢ ﮐﺎﺭﯼ ﺍﺯﺷﻮﻥ ﺑﺮ ﻧﻤﯿﺎﺩ.ﺟﻮﺍﺩ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺍﺷﮏ ﺍﺯ ﭼﺸﻤﺎﺵ ﺳﺮﺍﺯﯾﺮ ﻣﯿﺸﺪ ﮔﻮﺷﯽ ﺭﻭ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﻧﺸﺴﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﻭ ﺩﻋﺎ ﻣﯿﺨﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﺳﺮﻭﯾﻦ ﺭﻭ ﺑﻬﺶ ﺑﺮ ﮔﺮﺩﻭﻧﻪ.ﺟﻮﺍﺩ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻣﯿﮕﻔﺖ ﻣﺎ ﺑﻘﯽ ﻋﻤﺮﻣﻮ ﺑﺪﻩ ﺑﻪ ﺳﺮﻭﯾﻦ ﻋﻤﺮ ﻣﻨﻪ ﺑﯽ ﺍﺭﺯﺷﻮ ﺑﺪﻩ ﺑﻪ ﺳﺮﻭﯾﻦ ﺗﺎ ﺍﻭﻥ ﺑﺘﻮﻧﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻤﻮﻧﻪ.ﺟﻮﺍﺩ ﺑﻌﺪﻩ ﺍﻭﻥ ﺻﺒﺤﺶ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﺮﯾﺾ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺮﺩﻧﺶﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ.ﻭﻟﯽ ﻇﻬﺮﺵ ﺍﺯ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺍﻭﻣﺪ ﺑﺮﻭﻥ ﻭ ﺻﺒﺢ ﻓﺮﺍﯼ ﺍﻭﻥ ﺭﻭﺯ ﺑﺎ ﺭﻓﯿﻘﺶ ﺑﻪ ﯾﻪ ﺗﮑٌﯿﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﻭﺳﻂ ﺟﻨﮕﻞ ﺑﻮﺩ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻥ.ﺍﻭﻥ ﺗﮑﯿﻪ ﺣﺎﺟﺖ ﺧﯿﻠﯽ ﻫﺎ ﺭﻭ ﺭﻭﺍ ﮐﺮﺩ.ﺍﻭﻥ ﺭﻓﺖ ﺑﻪ ﺍﻭﻧﺠﺎ ﻭ ﺍﻭﻧﺠﺎ ﻫﻢ ﻫﻤﯿﻨﺠﻮﺭ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﻭ ﺩﻋﺎ ﻣﯿﺨﻮﻧﺪ.ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑﻌﺪ ﺩﻭ ﺭﻭﺯ ﺍﻭﻣﺪ ﺧﻮﻧﻪ ﻭ ﻣﻮﺑﺎﯾﻠﺸﻮ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﺮﺩ.ﺷﯿﺪﻩ ﺑﻬﺶ ﭘﯿﺎﻡ ﺩﺍﺩ ﮔﻔﺖ ﮐﺠﺎ ﺑﻮﺩﯼ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯﺍ.ﭼﺮﺍ ﻣﻮﺑﺎﯾﻠﺘﻮ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﯼ.ﺷﯿﺪﻩ ﻣﯿﮕﻔﺖ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺩﮐﺘﺮﺍ ﺍﻣﯿﺪﺷﻮﻧﻮ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﺮﺩﻥ ﺩﯾﮕﻪ ﻣﺮﺩﻩ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻣﯿﺒﺮﺩﻧﺶ ﺳﺮﺩ ﺧﻮﻧﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﺷﺪ.ﺩﮐﺘﺮﺍ ﻫﻤﻪ ﺷﮕﻔﺖ ﺯﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻥ.ﺑﻌﺪ ﮔﻔﺖ:ﺟﻮﺍﺩ ﮐﺠﺎ ﺑﻮﺩﯼ ﮐﻪ ﺳﺮﻭﯾﻦ ﻫﯽ ﺧﺒﺮﺗﻮ ﻣﯿﮕﯿﺮﻩ.ﺑﻌﺪ ﯾﮑﻤﯽ ﺟﻮﺍﺩ ﻭ ﺳﺮﻭﯾﻦ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺩﺭﺩ ﺩﻝ ﮐﺮﺩﻥ.ﺟﻮﺍﺩ ﺑﺎﺑﺖ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﮐﻪ ﺳﺮﻭﯾﻦ ﺯﻧﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ.ﺧﺪﺍ ﺭﻭ ﺷﮑﺮ ﻣﯿﮑﺮﺩ.ﺳﺮﻭﯾﻦ ﻓﻘﻂ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺯﻧﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﯽ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﺮﯾﻀﯿﺶ ﺧﻮﺏ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺗﺎﺯﻩ ﺩﻭ ﺗﺎ ﭘﺎﺷﻢ ﺑﯽ ﺣﺲ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﯾﮕﻪ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﺴﺖ ﺗﮑﻮﻧﺸﻮﻥ ﺑﺪﻩ.ﺟﻮﺍﺩ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺳﺮﻭﯾﻦ ﺧﻮﺏ ﺑﺸﻪ ﺳﺮ ﻗﺒﺮﻩ ﺳﯿﺪﺍﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﻭ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﺍﺩﻩ ﻫﺎ ﻣﯿﺮﻓﺖ ﻭ ﻧﺬﺭ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﮐﻪ ﺧﻮﺏ ﺑﺸﻪ.ﺗﻮ ﯼ ﺍﻭﻥ ﺗﮑﯿﻪ ﻫﻢ ﻧﺬﺭ ﮐﺮﺩﻩ.ﺑﻌﺪ ﺟﻮﺍﺩ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺑﻪ ﻣﺸﻬﺪ ﺑﺮﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺿﺎ ﺷﻔﺎﯼ ﺳﺮﻭﯾﻨﻮ ﺑﮕﯿﺮﻩ.ﺍﻭﻥ ﺭﻓﺖ ﺍﻭﻧﺠﺎ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺳﺮﻭﯾﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﺩﻋﺎ ﻭ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩ.ﺍﻭﻥ ﺍﺯ ﻣﺸﻬﺪ ﺍﻭﻣﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺳﺮﻭﯾﻦ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺵ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺿﺎ ﺧﻮﺑﺖ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﺍﺻﻼ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻧﺒﺎﺵ.ﺑﻌﺪﻩ ﯾﻪ ﻣﺪﺕ ﺳﺮﻭﯾﻦ ﺑﺎ ﺍﻭﻥ ﻣﺮﯾﻀﯽ ﺳﺨﺘﺶ ﮐﻢ ﮐﻢ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺳﺮﺣﺎﻝ ﺷﺪ ﻭ ﻣﺮﯾﻀﯿﺶ ﺧﻮﺏ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﻣﺮﺧﺺ ﺷﺪ.ﺟﻮﺍﺩ ﺳﺮﻭﯾﻨﻮ ﺧﯿﻠﯽ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﺮﺍ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺮﺍﺵ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﺮﺩ.ﺟﻮﺍﺩ ﻭﻗﺘﯽ ﺷﻨﯿﺪ ﺳﺮﻭﯾﻦ ﺧﻮﺏ ﺷﺪ ﺍﺯ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﺩﺍﺷﺖ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻣﯿﮑﺮﺩ.ﺳﺮﻭﯾﻦ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺖ ﺑﺮﻩ ﭘﯿﺶ ﻣﺎﻣﺎﻥ ﺑﺎﺑﺎﯼ ﻭﺍﻗﻌﯿﺶ ﻓﻘﻂ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑﮕﻪ ﭼﺮﺍ ﻣﻨﻮ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺬﺍﺷﺘﯿﻦ ﺟﻮﺍﺩ ﻣﯿﮕﻔﺖ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺵ ﺍﮔﻪ ﺗﻮ ﺭﻭ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻤﯿﺰﺍﺷﺘﻦ ﺗﻮ ﺍﻻﻥ ﻣﺴﻠﻤﻮﻥ ﻧﺒﻮﺩﯼ.ﻋﯿﺒﯽ ﻧﺪﺍﺭﻩ.ﻭﻟﯽ ﺍﻭﻥ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﺮﻩ ﻭ ﺟﻮﺍﺩ ﮔﻔﺖ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﻣﯿﺮﯼ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺯﺑﻮﻧﺸﻮﻧﻮ ﯾﺎﺩ ﺑﮕﯿﺮ ﺑﻌﺪ ﺑﺮﻭ.ﺳﺮﻭﯾﻨﻢ ﻫﻤﯿﻨﮑﺎﺭﻭ ﻣﯿﮑﺮﺩ.ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺵ ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺟﻮﺍﺩ ﮐﻪ ﺳﺮﻭﯾﻨﻮ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺖ ﯾﻪ ﭘﯿﺎﻣﮏ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺑﺮﺍ ﺳﺮﻭﯾﻦ ﻣﯿﻔﺮﺳﺘﻪ ﻭ ﺳﺮﻭﯾﻦ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﯿﺪﻭﻧﺴﺖ ﺟﻮﺍﺩ ﭼﻘﺪﺭ ﺩﻭﺳﺶ ﺩﺍﺭﻩ ﻭ ﺑﺮﺍﺵ ﺍﺷﮏ ﺭﯾﺨﺘﻪ ﻣﯿﮕﻪ:ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻣﻦ ﺗﻮ ﺯﻧﺪﮔﯿﻢ ﺍﯾﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺍﺷﻨﺎ ﺷﺪﻡ.ﺟﻮﺍﺩ ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﺣﺮﻓﻮ ﺷﻨﯿﺪ ﺍﺷﮏ ﺍﺯ ﭼﺸﺎﺵ ﺳﺮﺍﺯﯾﺮ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﻭﺟﻮﺩﺵ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﺍﺷﮏ ﻣﺜﻞ ﭼﺸﻤﻪ ﺍﺯ ﭼﺸﺎﺵ ﻣﯿﺰﺩ ﺑﯿﺮﻭﻥ.ﺟﻮﺍﺩ ﺗﻮ ﻫﻤﯿﻦ ﺣﺎﻝ ﺑﻪ ﺷﻮﺧﯽ ﺑﻪ ﺳﺮﻭﯾﻦ ﻣﯿﮕﻔﺖ:ﺑﺎﺷﻪ ﻋﯿﺒﯽ ﻧﺪﺍﺭﻩ ﯾﺎﺩﺕ ﺑﺎﺷﻪ ﺩﯾﮕﻪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻧﮑﻨﯽ.ﺳﺮﻭﯾﻦ ﮔﻔﺖ ﻣﻨﻢ ﺍﻻﻥ ﺍﯾﻦ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﻤﻮ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﻣﯿﮑﻦ ﺗﺎ ﺩﯾﮕﻪ ﺍﺯﯾﻦ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎ ﻧﮑﻢ.ﮐﻤﯽ ﺑﺎ ﺟﻮﺍﺩ ﺟﺮﻭ ﺑﺤﺚ ﮐﺮﺩ.ﺟﻮﺍﺩ ﻫﻢ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﺳﺮﻭﯾﻦ ﺩﯾﮕﻪ ﺩﻭﺳﺘﺶ ﻧﺪﺍﺭﻩ ﺑﺮﺍ ﻫﻤﯿﻦ ﺑﺎ ﺳﺮﻭﯾﻦ ﯾﻪ ﺟﻮﺭﯼ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﮐﻪ ﺳﺮﻭﯾﻦ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﮔﻨﺎﻩ ﻧﮑﻨﻪ ﻭ ﺑﺎ ﺧﯿﺎﻝ ﺭﺍﺣﺖ ﺑﺮﻩ ﭘﯽ ﮐﺎﺭﺵ.ﺳﺮﻭﯾﻨﻢ ﺭﻓﺖ ﭘﯽ ﮐﺎﺭﺵ ﻭ ﺟﻮﺍﺩ ﻫﻢ ﻫﻤﻮﻥ ﻟﺤﻀﻪ ﻣﺮﯾﺾ ﺷﺪﻭ ﻫﯿﭽﯿﯽ ﻧﻤﯿﻔﻬﻤﯿﺪ ﺗﺎ ﺳﻪ ﺭﻭﺯ ﻫﻢ ﻫﯿﭽﯽ ﺍﺯ ﮔﻠﻮﺵ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻧﻤﯿﺮﻓﺖ.ﺟﻮﺍﺩ ﺑﺎﺑﺖ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻫﯿﭽﯽ ﻧﻤﯿﺨﻮﺍﺳﺖ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺳﺮﻭﯾﻨﻮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺶ ﺩﺍﺭﻩ ﺭﻭ ﻧﻔﺮﯾﻦ ﮐﻨﻪ ﭼﻮﻥ ﻫﻨﻮﺯﻡ ﺩﻭﺳﺶ ﺩﺍﺷﺖ.ﮔﻨﺎﻩ ﺟﻮﺍﺩ ﺍﯾﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﻟﺶ ﺑﺮﺍ ﺳﺮﻭﯾﻦ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭﮐﺶ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ.ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﮔﻪ ﺳﺮﻭﯾﻨﻮ ﺩﺭﮎ ﮐﻨﻪ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺳﺮﻭﯾﻦ ﻣﯿﺸﻪ ﻭ ﯾﻪ ﺭﻭﺯ ﻫﻢ ﺑﺎ ﮐﺎﺭﺩ ﻣﯿﺎﻓﺘﻪ ﺭﻭﻗﻠﺐ ﻧﺎﺯﻧﯿﻨﺶ ﻭ ﻗﻠﺐ ﻧﺎﺯﻧﯿﻨﺸﻮ ﺗﯿﮑﻪ ﭘﺎﺭﻩ ﻣﯿﮑﻨﻪ. ﺟﻮﺍﺩ ﺑﻌﺪﻩ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺑﺎﺯﻫﻢ ﺩﻟﺶ ﻃﺎﻗﺖ ﻧﻤﯿﺎﻭﺭﺩ ﮐﻪ ﺧﺒﺮ ﺳﺮﻭﯾﻨﻮﻧﮕﯿﺮﻩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺩﻭ ﺳﻪ ﻣﺎﻩ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺳﺮﻭﯾﻦ ﺯﻧﮓ ﻣﯿﺰﻧﻪ ﻭﻟﯽ ﺍﺑﺠﯿﺶ ﺟﻮﺍﺑﺸﻮ ﻧﻤﯿﺪﻩ. ﺍﯾﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺑﻪ ﻋﺎﺷﻘﺎﯼ ﻫﻤﺴﺎﻥ ﺟﻮﺍﺩ ﻣﯽ ﺁﻣﻮﺯﻩ ﮐﻪ ﺧﻮﺩﺷﻮﻧﻮﻓﺪﺍﯼ ﺩﺧﺘﺮﺍ ﺑﯽ ﮐﺴﻮ ﻣﺮﯾﺾ ﻧﮑﻨﻦ ﭼﻮﻥ ﺗﺎ ﺗﻮ ﺍﯾﻦ ﻭﺿﻌﯿﺖ ﻫﺴﺘﻦ ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎﺵ ﻧﺰﺍﺭﻩ ﺭﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻥ ﻭﻟﯽ ﮐﺎﻓﯿﻪ ﺍﺯﺍﯾﻦ ﻭﺿﻌﯿﺖ ﺩﺭ ﺑﯿﺎﻥ.ﭘﺸﺘﻪ ﭘﺎ ﻣﯿﺰﻧﻦ.ﻣﺜﻞ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺩﺧﺘﺮ ﮐﻮﺭ ﻭ ﭘﺴﺮ ﻋﺎﺷﻖ ﮐﻪ ﭘﺴﺮﻩ ﭼﺸﺎﺷﻮ ﻣﯿﺪﻩ ﺑﻪ ﺩﺧﺘﺮﻩ ﮐﻪ ﺧﻮﺏ ﺑﺸﻪ ﻭﺑﺒﯿﻨﻪ ﻭ ﺑﻌﺪﻩ ﺧﻮﺏ ﺷﺪﻥ ﺩﺧﺘﺮﻩ ﺍﺯﺵ ﺟﺪﺍ ﻣﯿﺸﻪ ﻭ ﻣﺤﻠﺶ ﻧﻤﯿﺰﺍﺭﻩ.ﺍﯾﻨﻢﭘﺎﯾﺎﻥ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺳﺮﻭﯾﻦ ﻭ ﺟﻮﺍﺩ.

نظرات شما عزیزان: