ﻧـﮕـﺎﺭ ﮔـﻞ ﺭُﺧﻢ ﺑﻪ ﻧـﺎﺯ ﻣﯽ ﺧـﺮﺍﻣـﺪ ﺑـﺎﺯ¤ ﺩﻻ ﭼـﻮ ﺑﻠﺒـﻞ ﺷﻴـﺪﺍ ﻧـﻮﺍﯼ ﻋـﺸـﻖ ﻧـﻮﺍﺯ¤ ﻛﻮﻳﺮ ﺧﺎﻙ ﻭﺟﻮﺩﻡ ﭼﻮ ﮔﻠﺴِﺘﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ¤ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺩﻝ ﺷﺪ ﻫﻮﺍﯼ ﻋﺸﻖ ﺁﻏﺎﺯ¤ ﺑﻴـﺎﺭ ﺳـﺎﻏـﺮ ﻣﺴﺘـﯽ ﻛﻪ ﻋﺸـﻖ ﺁﻥ ﻣـﻪ ﺭﻭ¤ﻧـﻬﺎﺩﻩ ﺩﺭ ﻣـﻦ ﻣﻠـﺤـﺪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺷـﻮﻕ ﻧﻤـﺎﺯ¤ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﭼﺸﻤﺶ ﻫﺰﺍﺭ ﺭﻧﮓ ﻓﺴﻮﻥ¤ ﺑﻪ ﺑﺎﻍ ﺳﺮﺥ ﻟﺒﺶ ﺻﺪ ﻫـﺰﺍﺭ ﻏـﻨﭽـﻪ ﯼ ﺭﺍﺯ¤ ﭼﻮ ﻃﺎﻕ ﺍﺑﺮﻭﯼ ﺍﻭ ﺭﺍ ﮔﺰﯾﺪﻩ ﺯﺍﻫﺪ ﺩﻝ¤ ﻧﻤﯽ ﺭﻭﺩ ﺯ ﺳﺮﺵ ﺷﻮﺭ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺭﺍﺯ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ¤ ﺳﺮﺍﯼ ﺳﯿﻨﻪ ﯼ ﻣﺎ ﺗﺎ ﻗﯿﺎﻣﺖ ﺁﺑﺎﺩ ﺍﺳﺖ¤ ﺻﺪﺍﯼ ﻋﺸﻖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪ ﻃﻨﻴﻦ ﺍﻧﺪﺍﺯ¤¤¤¤الهه جعفری¤¤¤¤

نظرات شما عزیزان: