ﻣﻦ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﻳﺎﺭﻡ ﻭ ﻳﺎﺭﻡ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﻳﺎﺭ ﺧﻮﻳﺶ¤ ﺩﻝ ﺯ ﻫﺠﺮﺍﻧﺶ ﺑﻤﺮﺩ ﺍﻭ ﺩﺭ ﭘﻲ ﺩﻟﺪﺍﺭ ﺧﻮﻳﺶ¤ ﺍﻭ ﻣﻦِ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻧﺎﺯ ﺧﻮﺩ ﻭﻳﺮﺍ ﻧﻪ ﻛﺮﺩ¤ ﻫﻢ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻣﺮﺍ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪﻩ ﺍﻭ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﺧﻮﻳﺶ¤ ﺑﻠﺒﻼﻥ ﻣﺴﺘﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﮔﻞ ﻋﺸﻘﺒﺎﺯﻱ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ¤ ﻫﺮ ﮔﻠﻲ ﻣﺴﺖ ﺍﺳﺖ ﻣﺴﺖ ﻣﺮﻍ ﺧﻮﺵ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺧﻮﻳﺶ¤ ﺍﻱ ﺩﺭﻳﻐﺎ ﻛﺎﻥ ﮔﻞ ﺯﻳﺒﺎ ﺭﺥ ﺧﻮﺵ ﺭﻧﮓ ﻭ ﺑﻮ¤ ﺑﺮ ﺩﻝ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﻱ ﺑﻠﺒﻞ ﻓﻜﻨﺪﺳﺖ ﺧﺎﺭ ﺧﻮﻳﺶ¤ ﻣﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﺑﻠﺒﻞ ﺍﺯ ﻏﻢ ﻋﺸﻖ ﮔﻠﻢ¤ ﺩﺭ ﭘﻲ ﻣﺮﻫﻢ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻳﻦ ﺩﻝ ﺍﻓﮕﺎﺭ ﺧﻮﻳﺶ¤ ﻣﻦ ﺑﻬﺎﺭ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺯﻳﺒﺎ ﻫﻤﻲ ﭘﻨﺪﺍﺷﺘﻢ¤ ﻟﻴﻚ ﺑﻮﺩﻡ ﺑﻲ ﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﺗﺎﺭ ﺧﻮﻳﺶ

نظرات شما عزیزان: