ﯾﮑﯽﺍﺯ ﺻﺒﺢﻫﺎﯼ ﺳﺮﺩ ﻣﺎﻩ ﮊﺍﻧﻮﯾﻪ ﺳﺎﻝ ۲۰۰۷،ﻣﺮﺩﯼﺩﺭﻣﺘﺮﻭﯼﻭﺍﺷﻨﮕﺘﻦ،ﺩﺭ ﺣﺎﻝﻧﻮﺍﺧﺘﻦﻭﯾﻮﻟﻦﺑﻮﺩ.ﺍﻭﺩﺭﻣﺪﺕ ۴۵ ﺩﻗﯿﻘﻪ،ﺷﺶﻗﻄﻌﻪﺍﺯﺑﺎﺥﺭﺍﻧﻮﺍﺧﺖ ﺩﺭﺍﯾﻦﻣﺪﺕ،ﺗﻘﺮﯾﺒﺎﺩﻭﻫﺰﺍﺭﻧﻔﺮﻭﺍﺭﺩ ﺍﯾﺴﺘﮕﺎﻩﺷﺪﻧﺪﮐﻪﺑﯿﺸﺘﺮﺁﻧﻬﺎﺩﺭﺣﺎﻝ ﺭﻓﺘﻦﺑﻪﺳﺮﮐﺎﺭﺷﺎﻥﺑﻮﺩﻧﺪ.ﮐﻤﯽﺑﻪ ﻋﮑﺲ ﺍﻟﻌﻤﻠﻬﺎﯼ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﻗﺖ ﮐﻨﯿﺪ: ﯾﮏﻣﺮﺩﻣﯿﺎﻧﺴﺎﻝ،ﻣﺘﻮﺟﻪﻧﻮﺍﺧﺘﻪﺷﺪﻥ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽﺷﺪ ﻭ ﺳﺮﻋﺖ ﺣﺮﮐﺘﺶ ﺭﺍ ﮐﻢ ﮐﺮﺩ.ﭼﻨﺪﺛﺎﻧﯿﻪﺍﯾﺴﺘﺎﺩ،ﺳﭙﺲﻋﺠﻠﻪ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﺩﯾﺮﺵ ﻧﺸﻮﺩ. ﭼﻨﺪﺩﻗﯿﻘﻪﺑﻌﺪﻭﯾﻮﻟﻨﯿﺴﺖ،ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺩﻻﺭﺵﺭﺍﺩﺭﯾﺎﻓﺖﮐﺮﺩ.ﯾﮏﺯﻥﭘﻮﻝﺭﺍ ﺩﺭﮐﻼﻩﺍﻧﺪﺍﺧﺖﻭﺑﺪﻭﻥﺗﻮﻗﻒﺑﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ. ﻣﺮﺩﺟﻮﺍﻧﯽﺑﻪﺩﯾﻮﺍﺭﺗﮑﯿﻪﺩﺍﺩﻭﮐﻤﯽ ﺑﻪﺍﻭﮔﻮﺵﺩﺍﺩ،ﺑﻌﺪﺑﻪﺳﺎﻋﺘﺶﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺭﻓﺖ. ﭘﺴﺮﺑﭽﻪﺳﻪﺳﺎﻟﻪﺍﯼﺍﯾﺴﺘﺎﺩ.ﻭﻟﯽ ﻣﺎﺩﺭﺵﺩﺳﺘﺶﺭﺍﻣﺤﮑﻢﮐﺸﯿﺪﻭﺍﻭ ﺭﺍﻫﻤﺮﺍﻩﺑﺮﺩﭘﺴﺮﺑﭽﻪﺩﺭﺣﺎﻟﯽﮐﻪ ﺩﻭﺭﻣﯽﺷﺪ،ﺑﻪﻋﻘﺐﻧﮕﺎﻩﻣﯽﮐﺮﺩﻭ ﻭﯾﻮﻟﻨﯿﺴﺖ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺩﯾﺪ. ﭼﻨﺪﺑﭽﻪﺩﯾﮕﺮﻫﻢﺭﻓﺘﺎﺭﻣﺸﺎﺑﻬﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪﺍﻣﺎﻫﻤﻪﭘﺪﺭﻫﺎﻭﻣﺎﺩﺭﻫﺎ ﺑﭽﻪﻫﺎ ﺭﺍﻣﺠﺒﻮﺭﻣﯽﮐﺮﺩﻧﺪﮐﻪﻧﺎﯾﺴﺘﻨﺪﻭ ﺳﺮﯾﻊ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮﻭﻧﺪ. ﺑﻌﺪﺍﺯ45ﺩﻗﯿﻘﻪﮐﻪﻧﻮﺍﺯﻧﺪﻩ ﺑﺪﻭﻥﺗﻮﻗﻒﻣﯽﻧﻮﺍﺧﺖﺗﻨﻬﺎﺷﺶﻧﻔﺮ ﻣﺪﺕﮐﻮﺗﺎﻫﯽﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻧﺪﻭﮔﻮﺵ ﮐﺮﺩﻧﺪ؛ ﺑﯿﺴﺖﻧﻔﺮﭘﻮﻝﺩﺍﺩﻧﺪ،ﻭﻟﯽﺑﻪﻣﺴﯿﺮ ﺧﻮﺩﺑﺪﻭﻥﺗﻮﻗﻒﺍﺩﺍﻣﻪﺩﺍﺩﻧﺪﺩﺭ ﻣﺠﻤﻮﻉ۳۲ﺩﻻﺭﻫﻢﺑﺮﺍﯼﻭﯾﻠﻨﯿﺴﺖ ﺟﻤﻊ ﺷﺪ. ﻣﺮﺩ،ﻧﻮﺍﺧﺘﻦﻣﻮﺳﯿﻘﯽﺭﺍﻗﻄﻊﮐﺮﺩ، ﺍﻣﺎﻫﯿﭻﮐﺲﻣﺘﻮﺟﻪﻗﻄﻊﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﻧﺸﺪ. ﻫﯿﭻﮐﺲﺍﯾﻦﻧﻮﺍﺯﻧﺪﻩﺭﺍﻧﺸﻨﺎﺧﺖﻭ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺸﺪ ﮐﻪ ﺍﻭ»ﺟﺎﺷﻮﺁ ﺑﻞ«ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮒﺗﺮﯾﻦﻣﻮﺳﯿﻘﯽﺩﺍﻥﻫﺎﯼﺩﻧﯿﺎﺍﺳﺖ ﺍﻭﺁﻧﺮﻭﺯﺩﺭﺁﻥﺍﯾﺴﺘﮕﺎﻩﻣﺘﺮﻭﯾﮑﯽﺍﺯ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦﻭﭘﯿﭽﯿﺪﻩﺗﺮﯾﻦﻗﻄﻌﺎﺕ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽﮐﻪﺗﺎﺑﻪﺣﺎﻝﻧﻮﺷﺘﻪﺷﺪﻩﺭﺍ ﺑﺎﻭﯾﻮﻟﻦﺍﺵﮐﻪ۳٫۵ﻣﯿﻠﯿﻮﻥﺩﻻﺭ ﻣﯽﺍﺭﺯﯾﺪ، ﻧﻮﺍﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ. ﺍﻣﺎﻫﯿﭽﮑﺲﻣﺘﻮﺟﻪﻧﺸﺪﺗﻨﻬﺎﺩﻭ ﺭﻭﺯﻗﺒﻞﻫﻤﯿﻦﻫﻨﺮﻣﻨﺪﯾﻌﻨﯽﺟﺎﺷﻮﺁ ﺑﻞﺩﺭ ﺑﻮﺳﺘﻮﻥ ﺍﻣﺮﯾﮑﺎ ﮐﻨﺴﺘﺮﺗﯽ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪﻗﯿﻤﺖﺑﻠﯿﻂﻭﺭﻭﺩﯼﺍﺵ۱۰۰ﺩﻻﺭ ﺑﻮﺩ. ﺍﯾﻦﯾﮏﺩﺍﺳﺘﺎﻥﻭﺍﻗﻌﯽﺍﺳﺖ. ﻭﺍﺷﻨﮕﺘﻦﭘﺴﺖﺩﺭﺟﺮﯾﺎﻥﯾﮏﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽﺑﺎﻣﻮﺿﻮﻉﺍﺩﺭﺍﮎ،ﺳﻠﯿﻘﻪﻭ ﺗﺮﺟﯿﺤﺎﺕﻣﺮﺩﻡ،ﺗﺮﺗﯿﺒﯽﺩﺍﺩﻩﺑﻮﺩﮐﻪ ﺟﺎﺷﻮﺁﺑﻞﺑﻪﺻﻮﺭﺕﻧﺎﺷﻨﺎﺱﺩﺭ ﺍﯾﺴﺘﮕﺎﻩ ﻣﺘﺮﻭ ﺑﻨﻮﺍﺯﺩﺗﺎ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﻮﺩ: ﺩﺭﯾﮏ ﻣﺤﯿﻂ ﻣﻌﻤﻮﻟﯽﻭ ﺩﺭ ﯾﮏ ﺯﻣﺎﻥ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ،ﺁﯾﺎﻣﺎﻣﺘﻮﺟﻪﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﻣﯽﺷﻮﯾﻢ؟ ﺁﯾﺎﺑﺮﺍﯼﻗﺪﺭﺩﺍﻧﯽﻭﻟﺬﺕﺑﺮﺩﻥﺍﺯﺍﯾﻦ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽﺗﻮﻗﻒ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ؟ ﺁﯾﺎﻣﺎﻣﯽﺗﻮﺍﻧﯿﻢﻧﺒﻮﻍﻭﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩﺭﺍ ﺩﺭ ﯾﮏ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﻏﯿﺮﻣﻨﺘﻈﺮﻩ، ﮐﺸﻒ ﮐﻨﯿﻢ؟ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻭﻗﺘﯽﻣﺎﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﻮﺍﺧﺘﻦﯾﮑﯽ ﺍﺯﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽﻫﺎﯼﻧﻮﺷﺘﻪﺷﺪﻩﺩﻧﯿﺎﺗﻮﺳﻂ ﯾﮑﯽﺍﺯﺑﻬﺘﺮﯾﻦﻣﻮﺳﯿﻘﯽﺩﺍﻥﻫﺎﯼﺩﻧﯿﺎ ﺑﺎﯾﮑﯽﺍﺯﺑﻬﺘﺮﯾﻦﺳﺎﺯﻫﺎﯼﺩﻧﯿﺎﻧﻤﯽ ﺷﻮﯾﻢ ﭘﺲ ﺣﺘﻤﺎﭼﯿﺰﻫﺎﯼﺧﻮﺏﻭﺯﯾﺒﺎﯼﺩﯾﮕﺮﯼ ﻫﻢﺩﺭﺯﻧﺪﮔﯽﻣﺎﻥﻭﺟﻮﺩﺩﺍﺭﺩﮐﻪﺍﺯ ﺩﺭﮎ ﺁﻧﻬﺎﻏﻔﻠﺖ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ
نظرات شما عزیزان:
ارسال توسط نــاهـــــیــد
آخرین مطالب
