ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺒﯿﻨﯽ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻋﻄﺮ ﺗﻮ ﺩﺭ ﻋﻤﻖ ﻟﺤﻈﻪ ﮬﺎ ﺟﺎﺭﯼ ﺍﺳﺖ؛ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻋﮑﺲ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺑﺮﻕ ﺷﯿﺸﻪ ﮬﺎ ﭘﯿﺪﺍﺳﺖ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺟﺎﯼ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺟﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺳﺒﺰ ﺍﺳﺖ؟ ﮬﻨﻮﺯ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺑﺎﺯ ﺍﺳﺖ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺑﻠﻨﺪﯼ ﺍﯾﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺑﺎﻍ ﻣﯽ ﻧﮕﺮﯼ؛ ﺩﺭﺧﺖ ﮬﺎ ﻭ ﭼﻤﻦ ﮬﺎ ﻭ ﺷﻤﻌﺪﺍﻧﯽ ﮬﺎ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺗﺮﻧﻢ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺗﺒﺴﻢ ﻣﮭﺮ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻧﮕﺎﻩ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻣﯽ ﻧﮕﺮﻧﺪ؛ ﺗﻤﺎﻡ ﮔﻨﺠﺸﮑﺎﻥ ﮐﻪ ﺩﺭﻧﺒﻮﺩﻥ ﺗﻮ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺑﺎﺩ ﻣﻼﻣﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ؛ ﺗﺮﺍ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺻﺪﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ؛ ﮬﻨﻮﺯ نقش ترﺍ ﺍﺯ فرﺍﺯ ﮔﻨﺒﺪ ﮐﺎﺝ ﮐﻨﺎﺭ ﺑﺎﻏﭽﻪ ﺯﯾﺮ ﺩﺭﺧﺖ ﮬﺎ ﻟﺐ ﺣﻮﺽ ﺩﺭﻭﻥ ﺁﯾﻨﻪ ﭘﺎﮎ ﺁﺏ ﻣﯽ ﻧﮕﺮﻧﺪ؛ ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺒﯿﻨﯽ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﭘﯿﭽﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻃﻨﯿﻦ ﺷﻌﺮ ﺗﻮ نگاﻩ ﺗﻮ ﺩﺭﺗﺮﺍﻧﻪ ﻣﻦ؛ ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﯿﺒﻨﯽ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﺩ ﻧﺴﯿﻢ ﺭﻭﺡ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺑﺎﻍ ﺑﯽ ﺟﻮﺍﻧﻪ ﻣﻦ؛ ﭼﻪ ﻧﯿﻤﻪ ﺷﺐ ﮬﺎ ﮐﺰ ﭘﺎﺭﻩ ﮬﺎﯼ ﺍﺑﺮ ﺳﭙﯿﺪ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﻟﻮﺡ ﺳﭙﮭﺮ ﺗﺮﺍ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺩﻟﻢ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﻡ؛ ﭼﻪ ﻧﯿﻤﻪ ﺷﺐ ﮬﺎ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺍﺑﺮ ﺑﺎﺯﯾﮕﺮ ﮬﺰﺍﺭ ﭼﮭﺮﻩ ﺑﻪ ﮬﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﮬﻤﺰﺩﻧﯽ ﻣﯿﺎﻥ ﺁﻥ ﮬﻤﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺗﺮﺍ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺍﻡ؛ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ ﺗﻨﮭﺎ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ؛ ﭼﺮﺍﻍ ﺁﯾﻨﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺑﯽ ﺗﻮ ﻏﻤﮕﯿﻨﻨﺪ؛ ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺒﯿﻨﯽ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺑﻪ ﻣﮭﺮﺑﺎﻧﯽ یک ﺩﻭﺳﺖ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ؛ ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺒﯿﻨﯽ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﻣﯽ ﺷﻨﻮﻡ؛ ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺒﯿﻨﯽ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﮬﺮﭼﻪ ﺩراین ﺧﺎﻧﻪ ﺳﺖ ﻏﺒﺎﺭ ﺳﺮﺑﯽ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺑﺎﻝ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ؛ ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺒﯿﻨﯽ ﺩﻝ ﺭﻣﯿﺪﻩ ﻣﻦ ﺑﺠﺰ ﺗﻮ ﯾﺎﺩ ﮬﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺭﺍ ﺭﮬﺎﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ؛ ﻏﺮﻭﺏ ﮬﺎﯼ ﻏﺮﯾﺐ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺍﻕ ﻧﯿﺎﺯ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﺳﺎﮐﺖ ﻭ ﻏﻤﮕﯿﻦ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺑﯿﻤﺎﺭ ﺍﺳﺖ؛ ﺩﻭ ﭼﺸﻢ ﺧﺴﺘﻪ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺍﻣﯿﺪ ﻋﺒﺚ ﺩﻭ ﺷﻤﻊ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺟﺎﻥ ﮬﻤﯿﺸﻪ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﺍﺳﺖ؛ ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺒﯿﻨﯽ

نظرات شما عزیزان: