ﺍﯼ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﺍﯼ ﺟﺪﺍﻧﺎﺷﺪﻧﯽ ﮔﺎﻣﺖ ﺭﺍ ﺁﺭﺍﻣﺘﺮ ﺑﺮﺩﺍﺭ ﺍﺯ ﺑﺮﻡ ﺁﺭﺍﻣﺘﺮ ﺑﮕﺬﺭ ﺗﺎ ﺑﻪ ﮐﺎﻡ ﺩﻝ ﺑﺒﯿﻨﻤﺖ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺍﺯ ﺍﺷﮏ ﺳﺮﺥ ﮔﺬﺭﮔﺎﻫﺖ ﺭﺍ ﭼﺮﺍﻏﺎﻥ ﮐﻨﻢ ﺁﻩ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﯽ ﺳﻔﺮﺕ ﺭﻭﺡ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺩﻭ ﻧﯿﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺷﮕﻔﺘﺎ ﮐﻪ ﺯﯾﺴﺘﻦ ﺑﺎ ﻧﯿﻤﯽ ﺍﺯ ﺭﻭﺡ ﺗﻦ ﺭﺍ ﻣﯽ ﻓﺮﺳﺎﯾﺪ .ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺑﺪﺭﻗﻪ ﮐﻨﻢ ﻭﺍﭘﺴﯿﻦ ﻟﺒﺨﻨﺪﺕ ﺭﺍ ﻭ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﻓﺮﯾﺒﻨﺪﻩ ﺍﺕ ﺭﺍ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﻣﻦ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺭﻭﯼ ﮐﻤﯽ ﻫﻢ ﻭﺍﭘﺲ ﻧﮕﺮ ﺑﺎﺵ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺳﺨﻨﯽ ﺑﮕﻮ ﻣﮕﺬﺍﺭ ﯾﮑﺒﺎﺭﻩ ﺍﺯ ﭘﺎ ﺩﺭﺍﻓﺘﻢ ﻓﺮﻕ ﺻﺎﻋﻘﻪ ﻭﺍﺭ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻧﻤﯽ ﺗﺎﺑﻢ ﺟﺪﺍﯾﯽﺭﺍﻟﺤﻈﻪﻟﺤﻈﻪﺑﻪﻣﻦ ﺑﯿﺎﻣﻮﺯ ﺁﺭﺍﻡ ﺗﺮ ﺑﮕﺬﺭ ﺗﻮ ﻫﺮﮔﺰ ﻣﺸﺎﯾﻌﺖ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻧﺒﻮﺩﯼ ﺗﺎ ﺑﺪﺍﻧﯽ ﻭﺩﺍﻉ ﭼﻪ ﺻﻌﺐ ﺍﺳﺖ ﻭﺩﺍﻉ ﺗﻮﻓﺎﻥ ﻣﯽ ﺁﻓﺮﯾﻨﺪ ﺍﮔﺮﻓﺮﯾﺎﺩﺭﻋﺪﺭﺍﺩﺭﺗﻮﻓﺎﻥﻧﻤﯽ ﺷﻨﻮﯼ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﯿﺒﯿﻨﯽ ﺁﺭﯼﺑﺎﺭﺍﻥﺍﺷﮏﺑﯽﻃﺎﻗﺘﻢﺭﺍﮐﻪ ﻣﯽ ﻧﮕﺮﯼ ﻣﻦ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ ﺗﻮﭘﺮﻭﺍﺯ ﻣﯿﮑﻨﯽ ﻭﻣﻦ ﭘﺎﯾﻢ ﺑﻪ ﺯﻣﯿﻦ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺍﯼ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻫﺖ ﺍﻣﺎ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺧﻮﻥ ﺍﺷﮏ ﺩﺭ ﺭﮔﻬﺎﯾﻢ ﺟﺎﺭﯾﺴﺖ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺗﻬﯽ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﺗﺎ ﺑﺎﺯﮔﺮﺩﯼ ﻣﺮﺍ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﺩﯾﺪ
نظرات شما عزیزان:
ارسال توسط نــاهـــــیــد
آخرین مطالب
