ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻬﺎﯼ ﻫﺮ ﺳﻔﺮ ﺩﺭ ﺁﯾﯿﻨﻪ ﺩﺍﺭ ﻭ ﻧﺪﺍﺭ ﺧﻮﯾﺶ ﺭﺍ ﻣﺮﻭﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﮎ ﺗﯿﺮﻩ ﺍﯾﻦ ﺯﯾﻤﻦ ﭘﺎﯾﻮﺵ ﭘﺎﯼ ﺧﺴﺘﻪ ﺍﻡ ﺍﯾﻦ ﺳﻘﻒ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺳﺮﭘﻮﺵ ﭼﺸﻢ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﻡ ﺍﻣﺎ ﺧﺪﺍﯼ ﺩﻝ ﺩﺭ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺳﻔﺮ ﺩﺭ ﺁﯾﯿﻨﻪ ﺑﻪ ﺣﺰ ﺩﻭ ﺑﯿﮑﺮﺍﻧﻪ ﮐﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺯﻣﯿﻦ ﻭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﭼﯿﺰﯼ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮔﻢ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﻡ‚ﮐﺠﺎ ﻧﺪﯾﺪﻩ ﺍﯼ ﻣﺮﺍ ؟
نظرات شما عزیزان:
ارسال توسط نــاهـــــیــد
آخرین مطالب
