ﺷﻨﯿﺪﻡ ﻣﺼﺮﻋﯽ ﺷﯿﻮﺍ ﮐﻪ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﻮﺩ
ﻣﻀﻤﻮﻧﺶ
ﻣﻨﻢ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﺁﻥ ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﺻﺪ ﻟﯿﻼﺳﺖ
ﻣﺠﻨﻮﻧﺶ
ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺘﻢ ﺗﻮ ﮬﻢ ﻣﺠﻨﻮﻥ یک ﻟﯿﻼﯼ
ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ
ﮐﻪ ﺟﺎﻥ ﺩﺍﺭﻭﯼ ﻋﻤﺮ ﺗﻮﺳﺖ ﺩﺭ ﻟﺒﮭﺎﯼ
ﻣﯿﮕﻮﻧﺶ
ﺑﺮ ﺁﺭ ﺍﺯ ﺳﯿﻨﻪ ﺟﺎﻥ ﺷﻌﺮ ﺷﻮﺭﺍﻧﮕﯿﺰ
ﺩﻟﺨﻮﺍﮬﯽ
ﻣﮕﺮ ﺁﻥ ﻣﺎﻩ ﺭﺍ ﺳﺎﺯﯼ ﺑﺪﯾﻦ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ
ﺍﻓﺴﻮﻧﺶ
ﻧﻮﺍﯾﯽ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﺯ ﺳﺎﺯ ﻣﺤﺒﺖ ﺩﺭ ﺟﮭﺎﻥ
ﺳﺮﮐﻦ
ﮐﺰﯾﻦ ﺁﻭﺍ ﺑﯿﺎﺳﺎﯾﯽ ﺯ ﮔﺮﺩﺵ ﮬﺎﯼ
ﮔﺮﺩﻭﻧﺶ
ﺑﻪ ﻣﮭﺮ ﺁﮬﻨﮓ ﺍﻭ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺷﺒﺖ ﺭﺍ ﺭﻧﮓ
ﺩﯾﮕﺮ ﺯﻥ
ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺁﮔﺎﮬﯽ ﺍﺯ ﻧﯿﺮﻧﮓ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻭ
ﺷﺒﯿﺨﻮﻧﺶ
ﺯ ﻋﺸﻖ ﺁﻏﺎﺯ ﮐﻦ ﺗﺎ ﻧﻘﺶ ﮔﺮﺩﻭﻥ ﺭﺍ
ﺑﮕﺮﺩﺍﻧﯽ
ﮐﻪ ﺗﻨﮭﺎ ﻋﺸﻖ ﺳﺎﺯﺩ ﻧﻘﺶ ﮔﺮﺩﻭﻥ ﺭﺍ
ﺩﮔﺮﮔﻮﻧﺶ
ﺑﻪ ﻣﮭﺮ ﺁﻭﯾﺰ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻨﺎﯾﯽ ﺩﻩ ﮐﻪ
ﺍﯾﻦ ﺁﯾﯿﻦ
ﮬﻤﻪ ﺷﺎﺩﯼ ﺍﺳﺖ ﻓﺮﻣﺎﻧﺶ ﮬﻤﻪ ﯾﺎﺭﯼ
ﺍﺳﺖ ﻗﺎﻧﻮﻧﺶ
ﻏﻢ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻧﺎﺯﻡ ﭼﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﯿﻨﻪ
ﺭﺧﺖ ﺍﻓﮑﻨﺪ
ﮐﻪ ﻏﻤﮭﺎﯼ ﺩﮔﺮ ﺭﺍ ﮐﺮﺩ ﺍﺯﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ
ﺑﯿﺮﻭﻧﺶ
ﻏﺮﻭﺭ ﺣﺴﻨﺶ ﺍﺯ ﺭﻩ ﻣﯽ ﺑﺮﺩ ﺍﯼ ﺩﻝ
ﺻﺒﻮﺭﯼ ﮐﻦ
ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯﺁﻭﺭﺩ ﺑﺎﺭ ﺩﮔﺮ ﺷﻌﺮ ﻓﺮﯾﺪﻭﻧﺶ
faridon moshiri
نظرات شما عزیزان:
ارسال توسط نــاهـــــیــد
آخرین مطالب
