ﻣﯽ ﺳﭙﺎﺭﯼ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﻟﺒﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﻫﺴﺘﯽ ﻣﺮﺍ ﻟﺮﺯﺍﻧﺪ¤ ﺁﻩ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﭘﺮ ﺗﻤﻨﺎﯾﺖ ﺭﯾﺸﻪ ﻫﺎﯼ ﺩﻝ ﻣﺮﺍ ﺳﻮﺯﺍﻧﺪ¤ ﻣﯽ ﺳﭙﺎﺭﯼ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺍﺷﮑﯽ ﮔﺮﻡ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺁﺗﺶ ﮐﺸﯿﺪ ﺟﺎﻧﻢ ﺭﺍ ¤ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻣﻦ ﻓﺪﺍﯼ ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ ﺩﻝ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺷﻌﺮ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻢ ﺭﺍ¤ ﻣﯽ ﺳﭙﺎﺭﯼ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻻﻻﯾﯽ ﺍﺵ ﺍﻣﯿﺪﯼ ﻧﯿﺴﺖ¤ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺑﯽ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﯾﻦ ﻋﺸﻘﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺎﺿﯽ ﺑﻌﯿﺪﯼ ﻧﯿﺴﺖ ¤ ﻣﯽ ﺳﭙﺎﺭﯼ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺁﻏﻮﺷﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯾﺶ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﯽ ﺗﺎﺑﻢ ¤ ﺑﺮﻭ ﺍﻣﺎ ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﺎ ﺧﯿﺎﻝ ﺗﻦ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺑﻢ ¤ ﻣﯽ ﺳﭙﺎﺭﯼ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﻟﺒﻬﺎﯾﺖ ﮐﻪ ﺷﻮﻡ ﻏﺮﻕ ﺑﻮﺳﻪ ﺑﺎﺭﺍﻧﺖ¤ ﺑﻮﺳﻪﯼﺁﺧﺮ ﺗﻮ ﯾﻌﻨﯽ ﻣﺮﮒ ﮐﻪ ﺩﻫﻢ ﺟﺎﻥ ﺑﻪ ﭘﯿﺶ ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ¤ ﻣﯽ ﺳﭙﺎﺭﯼ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺩﺭﯾﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺷﺪﻩ ﻏﺮﻕ ﻣﻮﺝ ﻭﻃﻮﻓﺎﻧﯽ ﺳﺖ ¤ ﺍﺯ ﺻﺪﺍﯼ ﺷﮑﺴﺘﻦ ﺑﻐﻀﺖ ﺷﻌﺮﻫﺎﯾﻢ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎﺭﺍﻧﯽ ﺳﺖ¤ ﻣﯽ ﺳﭙﺎﺭﯼ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﺣﻀﻮﺭﻡ ﭼﺮﺍ ﮔﺮﯾﺰﺍﻧﯽ؟!؟ ¤ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﻋﺸﻖ ﻣﻦ ، ﺑﮕﻮ ﺁﯾﺎ ﺁﺧﺮ ﻗﺼﻪ ﺭﺍ ﺗﻮ ﻣﯿﺪﺍﻧﯽ ؟ ¤ ﻣﯽ ﺳﭙﺎﺭﯼ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﻣﻌﺒﻮﺩﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻣﺒﺘﻼﯾﻢ ﮐﺮﺩ¤ ﺧﻮﻥ ﺑﻬﺎﯼ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮐﺲ ﮔﯿﺮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﺠﺮ ﺗﻮ ﺁﺷﻨﺎﯾﻢ ﮐﺮﺩ...

نظرات شما عزیزان: