ﺍﻣﺸﺐ ﻣﻦ ﻭ ﺍﯾﻦ ﭼﺮﺍﻍ ﭘﺸﺖ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺑﯿﻬﻮﺩﻩ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﯾﻢ؛ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﯿﻢ ﻗﺼﻪﯼﻋﺸﻖ ﻫﺎﯼﮏﯾ ﻃﺮﻓﻪ ﺭﺍ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﻨﯿﻢ؛ ﻣﻦ ﻣﯿﮕﻮﯾﻢ ﻭ ﺍﻭ ﮔﻮﺵ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﺑﻪ ﻗﺼﻪ ﺍﯼ ﺁﺷﻨﺎ؛ ﺷﺮﻭﻉ ﺍﯾﻦ ﻗﺼﻪ ﻣﯿﺸﻮﺩﮏﯾﺩﻟﺘﻨﮕﯽ؛ ﺩﻟﺘﻨﮕﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻏﺮﻭﺭ ﻗﻠﺒﯽ ﭘﺮ ﺍﺩﻋﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﮐﻪ ﺣﮑﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺧﺎﻟﯽ ﻭ ﺑﯽ ﺻﺪﺍ؛ ﻭﻟﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩ ﺑﺘﭙﺪ؛ ﺩﻟﺘﻨﮕﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻫﯿﭻ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺭﺍ ﻧﻤﯿﮑﺸﯿﺪ؛ ﺩﻟﺘﻨﮕﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻨﻬﺎ ﺣﺎﮐﻢ ﺩﻧﯿﺎﯾﯽ ﺍﺯ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﻫﺎ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﻧﺎﮔﺎﻩ ﻗﺼﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﯿﮑﻨﺪ؛ ﺣﮑﻢ ﺩﻝ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﺑﯽ ﺧﺒﺮ ﻋﺎﺷﻖ ﻣﯿﺸﻮﯼ ﻋﺎﺷﻖ ﺁﻧﮑﻪ ﻣﯿﺪﺍﻧﯽ ﺗﻮ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﻗﻠﺒﺶ ﻧﯿﺴﺘﯽ؛ ﻋﺎﺷﻖ ﺁﻧﮑﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺍﺵ ﺗﺎ ﺭﻭﯾﺎﻫﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﻣﯿﺒﯿﻨﯽ؛ ﻭﻟﯽ ﺑﺎﺯ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﻭ ﺧﻮﺩﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺩﻝ ﻣﯿﺒﻨﺪﯼ ﺑﻪ ﻓﺮﯾﺒﯽ ﺁﺷﻨﺎ؛ ﭘﺮ ﻣﯿﺸﻮﯼ ﺍﺯ ﺭﻭﯾﺎﻫﺎﯾﯽ ﺗﮑﺮﺍﺭﯼ ﻭ ﻣﺤﺎﻝ ؛ ﻣﯿﺸﻮﯼ ﺩﺭﻭﻏﮕﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﺭﻭﻍ ﻣﯿﮕﻮﯾﺪ؛ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺻﺒﻮﺭﺍﻧﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﮐﺴﯽ ﻣﯿﻨﺸﯿﻨﯽ؛ ﮐﻪ ﻣﯿﺪﺍﻧﯽ ﺣﺘﯽ ﺍﮔﺮ ﻣﻘﺎﺑﻠﺶ ﻫﻢ ﺑﺎﯾﺴﺘﯽ ﺑﺎﺯ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﯾﺪ؛ ﮔﺎﻩ ﺩﻟﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩﺕ ﻣﯿﺴﻮﺯﺩ ﺩﯾﮕﺮ ﺁﯾﻨﻪ ﻫﻢ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﻧﻤﯿﺪﻫﺪ؛ ﺳﺎﺩﻩ ﻣﯿﺎﻥ ﺍﻭ ﮔﻢ ﻣﯿﺸﻮﯼ ﺩﻟﺒﺴﺘﮕﯽ ﻫﺎﯾﺖ ﺭﻧﮓ ﻣﯿﺒﺎﺯﻧﺪ ﻭ ﺗﻮ ﺩﻝ ﻣﯿﺒﻨﺪﯼ ﺑﻪ ﺭﻧﮓ ﺍﻭ ﺣﺘﯽ ﺍﮔﺮ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺭﻧﮕﯽ ﺷﻮﺩ ﺑﺎ ﺩﺳﺘﺎﻧﺖ ﻗﻠﺒﯽ ﺭﺍ ﭘﯿﺸﮑﺸﺶ ﻣﯿﮑﻨﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺪﺍﻧﯽ ﺭﻭﺯﯼ ﻣﯿﺎﻥ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﻫﺎﯼ ﺍﺿﺎﻓﯽ ﺍﺵ ﮔﻢ ﻣﯿﺸﻮﺩ ؛ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎﯾﺶ ﺳﮑﻮﺕ ﻣﯿﮑﻨﯽ ﺗﺎ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﻭﺩﺑﺎﻭﺭﯼ ﺑﭽﮕﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺑﺰﻧﯽ ؛ ﻣﯿﺎﻥ ﻭﺳﻌﺖ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻭ ﺟﺎﺫﺑﻪﯼﺩﺭﻩﯼﻋﺸﻖ ﭘﺮﺳﺘﻮﯾﯽ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻣﯿﺸﻮﯼ؛ ﺑﺎﻟﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﯿﺒﻨﺪﯼ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﻣﯿﮑﻨﯽ ؛ ﺩﻝ ﻣﯿﺒﻨﺪﯼ ﺑﻪ ﺍﺣﺴﺎﺳﯽ ﺧﺎﺹ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﺭﻭﺯﯼ ﺑﻔﻬﻤﯽ؛ ﻓﻘﻂ ﺣﺲ ﻣﺎﻧﺪﮔﺎﺭﯼﮏﯾﺧﺎﻃﺮﻩ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﻫﺴﺘﯽ ؛ ﻣﯿﺎﻥ ﺩﻓﺘﺮ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕﮏﯾﺩﻭﺳﺖ ﻭﻟﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﻓﻬﻤﯿﺪﻩ ﺍﯼ ﻓﻬﻤﯿﺪﻩ ﺍﯼ ﮐﻪ ﻋﺸﻖﮏﯾﻃﺮﻓﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻟﻤﺲ ﺳﺮﺩﯼ ﺍﺣﺴﺎﺳﺶ ﻭ ﮔﺮﻡ ﮐﺮﺩﻥ ﻗﻠﺒﺖ ﺑﺎ ﺭﻭﯾﺎﻫﺎﯾﯽ ﺑﺎﺭﺍﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺑﻬﺎﯾﺶ ﻫﻢ ﮔﺬﺭ ﻧﻤﯿﮑﻨﺪ ﻭ ﺣﺎﻻ ﺗﻮ ﭼﺮﺍﻍ ﭘﺸﺖ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺍﻡ ﭼﺮﺍ ﺑﻪ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﻗﺼﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺍﯼ؟ ﻗﺼﻪﯼﻋﺸﻖ ﮐﻪ ﭘﺎﯾﺎﻧﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺣﺘﯽ ﻗﺼﻪﯼﻋﺸﻖ ﻫﺎﯼﮏﯾﻃﺮﻓﻪ

نظرات شما عزیزان: