ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺷﺐ ﻫﺎﯼ ﺑﯽ ﭘﺎﯾﺎﻥ، ﭼﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﮐﻪ ﺟﺎﯼ ﭘﺎﯼ ﺣﺴﺮﺕ ﺭﺍ ﺑﺸﻮﯾﺪ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺭﺍﻫﻢ ﻧﮕﺎﻩ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺭﻭ ﺑﻪ ﮐﻮﯾﺮ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﯾﻢ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﻏﻨﭽﻪ ﺍﯼ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﺳﻨﮓ ﺍﯾﻦ ﮐﻮﯾﺮ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺭﻭﯾﯿﺪﻩ... ﺑﻪ ﺭﻧﮓ ﺁﺗﺸﯽ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻫﺮﻡ ﻧﻔﺴﻬﺎﯾﺖ، ﺩﺭﯾﻎ ﺍﺯ ﻟﮑﻪ ﺍﯼ ﺍﺑﺮﯼ ﮐﻪ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﺳﻢ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺑﺮ ﺩﺍﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﮎ ﺑﻨﺸﺎﻧﺪ ﻧﻪ ﻫﻤﺪﺭﺩﯼ، ﻧﻪ ﺩﻟﺴﻮﺯﯼ، ﻧﻪ ﺣﺘﯽ ﯾﺎﺩ ﺩﯾﺮﻭﺯﯼ... ﻫﻮﺍ ﺗﻠﺦ ﻭ ﻫﻮﺱ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺁﻧﻬﻤﻪ ﺷﺒﮕﺮﺩﯼ ﺩﯾﺮﯾﻦ، ﻣﯿﺎﻥ ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎﯼ ﺳﺮﺩ ﭘﺎﯾﯿﺰﯼ ﺗﻮ ﺁﯾﺎ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺍﻣﺸﺐ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﺍﺷﮏ ﻣﯽ ﺭﯾﺰﯼ؟ ﺑﺒﺎﺭﻭ ﺟﺎﻥ ﺩﺭﻭﻥ ﺷﺎﻫﺮﮒ ﻫﺎﯼ ﮐﻮﯾﺮ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﯾﻢ ﺗﻮ ﺟﺎﺭﯼ ﮐﻦ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺮﺍﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﺯ ﺍﺷﮏ ﺧﺎﻟﯽ ﻭ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺩﺭﺩﻡ ﺑﺒﺎﺭ ﺍﻣﺸﺐ! ﻣﻦ ﺍﺯ ﺁﺳﺎﯾﺶ ﺍﯾﻦ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺑﯽ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺳﺨﺖ ﺩﻟﺴﺮﺩﻡ. ﺑﺒﺎﺭ ﺍﻣﺸﺐ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﭘﺎﮎ ﺍﯾﻦ ﺩﻓﺘﺮ ﮔﻞ ﺳﺮﺧﯽ ﺷﻮﺩ ﺭﻭﺯﯼ! ﻭﺩﯾﮕﺮ ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎ ﻧﻪ ﻫﻤﺪﺭﺩﯼ، ﻧﻪ ﺩﻟﺴﻮﺯﯼ، ﻓﻘﻂﮏﯾﭼﯿﺰ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ! ﻭ ﺁﻥ ﺷﻌﺮﯼ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﯼ ﻟﻄﯿﻒ ﻭ ﭘﺎﮎ ﺩﯾﺮﻭﺯﯼ...
نظرات شما عزیزان:
ارسال توسط نــاهـــــیــد
آخرین مطالب
