ﺩﯾﺮﻭﺯﺑﻪﯾﺎﺩﺗﻮﻭﺁﻥﻋﺸﻖﺩﻝ ﺍﻧﮕﯿﺰ ☼ ﺑﺮ ﭘﯿﮑﺮﺧﻮﺩ ﭘﯿﺮﻫﻦ ﺳﺒﺰ ﻧﻤﻮﺩﻡ☼ ﺩﺭﺁﯾﻨﻪﺑﺮﺻﻮﺭﺕﺧﻮﺩﺧﯿﺮﻩﺷﺪﻡ ﺑﺎﺯ ☼ ﺑﻨﺪ ﺍﺯ ﺳﺮ ﮔﯿﺴﻮﯾﻢ ﺁﻫﺴﺘﻪ ﮔﺸﻮﺩﻡ☼ ﻋﻄﺮ ﺁﻭﺭﺩﻡ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻭ ﺑﺮ ﺳﯿﻨﻪ ﻓﺸﺎﻧﺪﻡ ☼ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢﺭﺍﻧﺎﺯﮐﻨﺎﻥﺳﺮﻣﻪ ﮐﺸﺎﻧﺪﻡ ☼ ﺍﻓﺸﺎﻥ ﮐﺮﺩﻡ ﺯﻟﻔﻢ ﺭﺍ ﺑﺮﺳﺮﺷﺎﻧﻪ☼ ﺩﺭﮐﻨﺞ ﻟﺒﻢ ﺧﺎﻟﯽ ﺁﻫﺴﺘﻪ ﻧﺸﺎﻧﺪﻡ☼ ﮔﻔﺘﻢﺑﻪﺧﻮﺩﺁﻧﮕﺎﻩﺻﺪﺍﻓﺴﻮﺱ ﮐﻪ ﺍﻭ ﻧﯿﺴﺖ☼ ﺗﺎﻣﺎﺕﺷﻮﺩﺯﯾﻦﻫﻤﻪﺍﻓﺴﻮﻧﮕﺮﯼ ﻭ ﻧﺎﺯ ☼ ﭼﻮﻥ ﭘﯿﺮﻫﻦ ﺳﺒﺰ ﺑﺒﯿﻨﺪ ﺑﻪ ﺗﻦ ﻣﻦ☼ ﺑﺎﺧﻨﺪﻩﺑﮕﻮﯾﺪﮐﻪﭼﻪﺯﯾﺒﺎﺷﺪﻩﺍﯼ ﺑﺎﺯ ☼ ﺍﻭ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺮﺩﻣﮏ ﭼﺸﻢ ﺳﯿﺎﻫﻢ☼ ﺗﺎﺧﯿﺮﻩﺷﻮﺩﻋﮑﺲﺭﺥﺧﻮﯾﺶ ﺑﺒﯿﻨﺪ ☼ ﺍﯾﻦﮔﯿﺴﻮﯼ ﺍﻓﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﭼﻪ ﮐﺎﺭ ﺁﯾﺪﻡ ﺍﻣﺸﺐ ☼ ﮐﻮ ﭘﻨﺠﻪ ﺍﻭ ﺗﺎ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﮔﺰﯾﻨﺪ☼ ﺍﻭﻧﯿﺴﺖﮐﻪﺑﻮﯾﺪﭼﻮﺩﺭﺁﻏﻮﺵ ﻣﻦ ﺍﻓﺘﺪ☼ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺻﻔﺖ ﻋﻄﺮ ﺩﻵﻭﯾﺰ ﺗﻨﻢ ﺭﺍ☼ ﺍﯼﺁﯾﻨﻪﻣﺮﺩﻡﻣﻦﺍﺯﺣﺴﺮﺕﻭ ﺍﻓﺴﻮﺱ☼ ﺍﻭ ﻧﯿﺰ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﯿﻨﻪ ﻓﺸﺎﺭﺩ ﺑﺪﻧﻢ ﺭﺍ☼ ﻣﻦ ﺧﯿﺮﻩ ﺑﻪ ﺁﯾﻨﻪ ﻭ ﺍﻭ ﮔﻮﺵ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺩﺍﺷﺖ☼ ﮔﻔﺘﻢﮐﻪﭼﻪﺳﺎﻥﺣﻞﮐﻨﯽﺍﯾﻦ ﻣﺸﮑﻞ ﻣﺎ ﺭﺍ ☼ ﺑﺸﮑﺴﺖﻭﻓﻐﺎﻥﮐﺮﺩﮐﻪﺍﺯﺷﺮﺡ ﻏﻢ ﺧﻮﯾﺶ ☼ ﺍﯼﺯﻥﭼﻪﺑﮕﻮﯾﻢﮐﻪﺷﮑﺴﺘﯽﺩﻝ ﻣﺎ ﺭﺍ؟ (فروغ فرخزاد)

نظرات شما عزیزان: