ﻣﯽ ﺧﺮﻭﺷﺪ ﺩﺭﯾﺎ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﺣﻞ ﭘﯿﺪﺍ ﻟﮑﻪ ﺍﯼ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻪ ﺩﺭﯾﺎ ﺗﺎﺭﯾﮏ ﮐﻪ ﺷﻮﺩ ﻗﺎﯾﻖ ﺍﮔﺮ ﺁﯾﺪ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﺮ ﺳﺎﺣﻞ ﻗﺎﯾﻘﯽ ﺭﯾﺨﺘﻪ ﺷﺐ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺍﻭ ﭘﯿﮑﺮﺵ ﺭﺍ ﺯ ﺭﻫﯽ ﻧﺎﺭﻭﺷﻦ ﺑﺮﺩﻩ ﺩﺭﺗﻠﺨﯽ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﻓﺮﻭ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺁﯾﺪ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺁﺏ ﺍﻓﮑﻨﺪﺵ ﻭ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻭﻗﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﻮﻫﻪﯼﺁﺏ ﺣﺮﻑ ﺑﺎ ﮔﻮﺵ ﻧﻬﺎﻥ ﻣﯽ ﺯﻧﺪﺵ ﻣﻮﺟﯽ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﻓﺮﺍ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﮐﻪ ﮔﻮﯾﺪ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻗﺼﻪﮏﯾﺷﺐ ﻃﻮﻓﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺁﻥ ﺷﺐ ﻣﺎﻫﯽ ﮔﯿﺮ ﺗﺎ ﺑﮕﯿﺮﺩ ﺍﺯ ﺁﺏ ﺁﻧﭽﻪ ﭘﯿﻮﻧﺪﯼ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﺎ ﺧﯿﺎﻟﯽ ﺩﺭﺧﻮﺍﺏ ﺻﺒﺢ ﺁﻥ ﺷﺐ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﺭﯾﺎ ﻣﻮﺟﯽ ﺗﻦ ﻧﻤﯽ ﮐﻮﻓﺖ ﺑﻪ ﻣﻮﺟﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﭼﺸﻢ ﻣﺎﻫﯽ ﮔﯿﺮﺍﻥ ﺩﯾﺪ ﻗﺎﯾﻘﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﻩ ﺁﺏ ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﺮ ﻟﺐ ﺍﺯ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﺗﻠﺦ ﺷﺐ ﭘﯿﺶ ﺧﺒﺮ ﭘﺲ ﮐﺸﺎﻧﺪﻧﺪ ﺳﻮﯼ ﺳﺎﺣﻞ ﺧﻮﺍﺏ ﺁﻟﻮﺩﺵ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﺎﯼ ﮐﻪ ﻫﺴﺖ ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻏﻤﻨﺎﮎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﻭ ﺑﻪ ﻧﺰﺩﯾﮑﯽ ﺍﻭ ﻣﯽ ﺧﺮﻭﺷﺪ ﺩﺭﯾﺎ ﻭﺯ ﺭﻩ ﺩﻭﺭ ﻓﺮﺍ ﻣﯿﺮﺳﺪ ﺁﻥ ﻣﻮﺝ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ ﺑﺎﺯ ﺍﺯ ﺷﺒﯽ ﻃﻮﻓﺎﻧﯽ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﯽ ﻧﻪ ﺩﺭﺍﺯ (سهراب سپهری)

نظرات شما عزیزان: