ﻣﮕﺮ ﯾﺎﺩﺕ ﻣﯿﮕﺬﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺁﺭﺍﻡ ﺑﺎﺷﻢ؟ ﻣﮕﺮﺧﺎﻃﺮﻩﻫﺎﯾﺖﻣﯿﮕﺬﺍﺭﻧﺪﮐﻪﺑﯽﺗﻮ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻢ؟ ﻣﺤﺎﻝﺍﺳﺖ ﺑﯽﺗﻮ ﺑﻮﺩﻥ ،ﺧﯿﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺗﻮ ﭘﺮ ﮐﺸﯿﺪﻥ... ﻣﮕﺮ ﯾﺎﺩﺕ ﻣﯿﮕﺬﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﺖ ﮐﻨﻢ ﮐﺎﺵﺍﯾﻨﺠﺎﻫﻤﺎﻥﺁﻏﺎﺯﺑﻮﺩ،ﮐﺎﺵ ﻫﯿﭻ ﺁﻏﺎﺯﯼ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﮔﺮﻣﺎﯼ ﺗﻨﺖ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺗﻨﻢ ﻧﺸﺴﺘﻪ، ﺟﺎﯼﺑﻮﺳﻪﻫﺎﯾﺖﺑﺮﺭﻭﯼﮔﻮﻧﻪﺍﻡ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺯ ﻭﻗﺘﯽ ﺭﻓﺘﯽ ﺻﺪﻫﺎ ﺑﺎﺭ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﺮﺩﻡ ، ﺍﻣﺎﺑﺎﺯﻫﻢﻫﻮﺱﺁﻏﻮﺵﮔﺮﻣﺖﺭﺍ ﮐﺮﺩﻡ ﻣﻦ ﻋﺎﺷﻖ، ﻣﺤﮑﻮﻡ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺍﻡ! ﻣﮕﺮﻋﺸﻘﺖﻣﯿﮕﺬﺍﺭﺩﮐﻪﺑﯽﺧﯿﺎﻟﺖ ﺷﻮﻡ؟ ﻣﮕﺮ ﺗﻮ ﻣﯿﮕﺬﺍﺭﯼ.... ﺷﺐﺷﺪ ﻭ ﺍﺷﮑﻬﺎﯾﻢﺑﯿﺸﺘﺮ ، ﺩﻟﻢ ﻫﻮﺍﯼ ﺗﻮ ﺭﺍ ﮐﺮﺩﻩ ، ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﻣﯿﮕﻮﯾﻢ ﺑﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﭼﺸﻤﻬﺎﯼ ﺗﺮ: ﺑﺮﮔﺮﺩ ﮐﻪ ﺩﻟﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ، ﮐﺠﺎﯾﯽﮐﻪﮏﯾﻋﺎﻟﻤﻪﺩﻟﺘﻨﮕﯽﺩﺭﻗﻠﺒﻢ ﻧﻬﻔﺘﻪ! ﻣﮕﺮ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﺑﯽ ﻧﻔﺲ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮﺩ، ﺍﯼ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﯽ ﻧﻔﺲ ﺩﺭ ﺳﯿﻨﻪ ﺍﻡ! ﻣﮕﺮ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﺑﯽ ﻋﺸﻖ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮﺩ، ﺍﯼ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﯽ ﺗﻤﺎﻡ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻡ! ﻣﮕﺮ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﺑﯽ ﯾﺎﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮﺩ؟ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﯽ ﺗﻤﺎﻡ ﻫﺴﺘﯽ ﺍﻡ! ﻣﮕﺮ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮﺩ ؟ ﻧﻪ ﻣﻦ ﺣﺘﯽ ﻧﻤﯿﺘﻮﺍﻧﻢ ﻓﻌﻞ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻮﺍﯼ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻥ ﺻﺮﻑ ﮐﻨﻢ! ﻣﺠﺮﻣﯽ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺍﺳﯿﺮ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺷﻮﻡ ، ﻓﺮﺍﺭﯼﻣﯿﺸﻮﻡ،ﺑﺎﺯﻫﻢﺩﺭﺑﻪﺩﺭﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎ ﻭﮏﯾﺩﯾﻮﺍﻧﻪﯼﺯﻧﺠﯿﺮﯼ ﻣﯿﺸﻮﻡ ، ﺗﺎﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺣﺎﻝ ﻭﻫﻮﺍﯼ ﺟﻨﻮﻧﻢ ﺗﻮ ﺭﺍ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﻨﻢ.... ﻣﮕﺮﺑﯽﺗﻮﺑﻮﺩﻥﻣﯿﮕﺬﺍﺭﺩﮐﻪ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺑﺎﺷﻢ؟ ﺁﺏﺧﻮﺷﯽﻧﯿﺴﺖﮐﻪﺑﯽﺗﻮﺍﺯﮔﻠﻮﯾﻢ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺭﻭﺩ، ﻫﺮﭼﻪﺷﻮﺩﻣﺤﺎﻝﺍﺳﺖﻋﺸﻖﺗﻮﺍﺯ ﻗﻠﺒﻢ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺭﻭﺩ!

نظرات شما عزیزان: