ارسال توسط نــاهـــــیــد
در این پست ۱۵ عکس متحرک موبایل را برای شما آماده کردیم
کپی کردن تنها با نام منبع مجاز است
(به خدا این مطالبو خودم نوشتم همه این ۱۵ تا عکسو از یک سی دی که ۳۰۰۰ تومن خریدم گرفتم اگر کپی می کنی منبع رو هم بنوس)
پسورد: www.klcc.blogfa.com
دانلود/حجم:۱.۴۹ مگابایت
نظر را فراموش نکنید
خواهش یک نظر بدهید
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺍﯼ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﻣﻦ! ﺗﻮ ﺁﻥ ﻫﻤﺎﯼ ﺑﺨﺖ ﻣﻨﯽ ﮐﺰ ﺩﯾﺎﺭ ﺩﻭﺭ ﭘﺮﭘﺮ ﺯﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﮐﻠﺒﻪﯼﻣﻦ ﭘﺮ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺍﯼ ﺑﺮ ﺑﺎﻣﻢ؛ ﺍﯼ ﭘﺮﻧﺪﻩﯼﻋﺮﺷﯽ! ﺧﻮﺵ ﺁﻣﺪﯼ؛ ﺩﺭ ﮐﻠﺒﻪ ﺍﻡ ﺑﻤﺎﻥ ﺍﯼ ﺁﻧﮑﻪ ﻫﻤﭽﻮ ﻣﻦ یک ﺁﺷﯿﺎﻥ ﮔﺮﻡ ﻣﺤﺒﺖ ﻧﺪﯾﺪﻩ ﺍﯼ؛ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻤﺎﻥ ﮐﻪ ﻣﻦ یک ﻋﻤﺮ ﺑﯽ ﺍﻣﯿﺪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻫﺮ ﻧﺴﯿﻢ؛ ﺑﻪ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻋﺸﻘﻬﺎ ﺩﺭ ﺟﺴﺘﺠﻮﯼ یک ﮔﻞ ﺧﻮﺷﺒﻮ ﺷﺘﺎﻓﺘﻢ؛ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﮔﻠﯽ ﮐﻪ ﺩﻫﺪ ﺑﻮﯼ ﺁﺭﺯﻭ ﺍﻣﺎ ﻧﯿﺎﻓﺘﻢ؛ ﺷﺒﻬﺎﯼ ﺑﺲ ﺩﺭﺍﺯ ﺑﺎ ﺩﯾﺪﮔﺎﻥ ﻣﺎﺕ ﺑﺮ ﻣﺮﮐﺐ ﺧﯿﺎﻝ ﻧﺸﺴﺘﻢ ﺍﻣﯿﺪﻭﺍﺭ؛ ﺩﻧﺒﺎﻝ یک ﺳﺘﺎﺭﻩ ﻓﻀﺎ ﺭﺍ ﺷﮑﺎﻓﺘﻢ ؛ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺳﺘﺎﺭﻩﯼﺍﻣﯿﺪ ﺧﻮﯾﺶ ﺭﺍ ﺍﻣﺎ ﻧﯿﺎﻓﺘﻢ؛ ﺑﺲ ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﺗﻠﺦ ﻏﻤﮕﯿﻦ ﻭ ﻧﺎ ﻣﺮﺍﺩ؛ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻣﻮﺟﻬﺎﯼ ﺧﺮﻭﺷﺎﻥ ﻭ ﺑﯽ ﺍﻣﺎﻥ ﺗﺎ ﻋﻤﻖ ﺑﯽ ﮐﺮﺍﻧﻪﯼﺩﺭﯾﺎ ﺷﺘﺎﻓﺘﻢ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﯿﺎﺑﻢ ﺁﻥ ﮔﻬﺮﯼ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺍﻣﺎ ﻧﯿﺎﻓﺘﻢ؛ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﯾﺎﻓﺘﻢ ﮔﻤﮕﺸﺘﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻃﻠﺒﺶ ﻋﻤﺮ ﻣﻦ ﮔﺬﺷﺖ ﺍﻣﺎ ﮐﻨﻮﻥ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﻣﺮﺍ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﺗﻮﯾﯽ ﺁﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﺑﻮﺩ ﻫﻤﺮﻩ ﺑﺎﺩ ﺳﺤﺮ ﻣﻨﻢ ﻭ ﺁﻥ ﮔﻞ ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻮﯼ ﺧﻮﺵ ﺍﺭﺯﻭ ﺗﻮﯾﯽ؛ ﺩﯾﮕﺮ ﺷﺒﺎﻥ ﺗﯿﺮﻩ ﻧﭙﻮﯾﻢ ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺗﻮ ﺁﻥ ﺳﺘﺎﺭﻩ ای ﮐﻪ ﻧﺸﺴﺘﯽ ﺑﻪ ﺩﺍﻣﻨﻢ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻣﻮﺝ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺩﺭﯾﺎ ﻧﻤﯿﺮﻭﻡ؛ ﺗﮏ ﮔﻮﻫﺮﻡ ﺗﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﺷﺪﯼ ﺯﯾﺐ ﮔﺮﺩﻧﻢ ﺍﯼ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﻣﻦ! ﺗﻮ ﺁﻥ ﻫﻤﺎﻥ ﺑﺨﺖ ﻣﻨﯽ ﮐﺰ ﺩﯾﺎﺭ ﺩﻭﺭ ﭘﺮ ﭘﺮ ﺯﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﮐﻠﺒﻪﯼﻣﻦ ﭘﺮ ﮐﺸﯿﺪﯼ ﺑﺮ ﺑﺎﻣﻢ؛ ﺍﯼ ﭘﺮﻧﺪﻩﯼﻋﺮﺷﯽ! ﺧﻮﺵ ﺁﻣﺪﯼ؛ ﺩﺭ ﮐﻠﺒﻪ ﺍﻡ ﺑﻤﺎﻥ ﺍﯼ ﺁﻧﮑﻪ ﻫﻤﭽﻮ ﻣﻦ یک ﺁﺷﯿﺎﻥ ﮔﺮﻡ ﻣﺤﺒﺖ ﻧﺪﯾﺪﻩ ای؛ ﻧﻮﺷﯿﻦ ﻟﺒﯽ ﮐﻪ ﺟﺎﻥ ﺑﻪ ﺗﻨﻢ ﻣﯿﺪﻣﺪ ﺗﻮﯾﯽ؛ ﻋﻤﺮ ﻣﻨﯽ ﮐﻪ ﺗﺎﺏ ﻭ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﯼ ﺑﻪ ﻣﻦ؛ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻤﺎﻥ ﮐﻪ ﺭﻭﺷﻨﯽ ﺑﺨﺖ ﻣﻦ اﺯ ﺗﻮﺳﺖ؛ ﺁﺭﯼ ﺗﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺨﺖ ﺟﻮﺍﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﯼ ﺑﻪ ﻣﻦ
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺗﻮ ﺭﺍ ﺍﻓﺴﻮﻥ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺯ ﺭﻩ
ﺑﺮﺩه ﺳﺖ ﻭ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ؛
ﭼﺮﺍ ﺑﯿﻬﻮﺩﻩ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﯽ ﺩﻝ ﭼﻮﻥ
ﺁﻫﻨﯽ ﺩﺍﺭﻡ
؟
ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﯽ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺟﺰ
ﭼﺸﻢ ﺍﻓﺴﻮﻥ ﮔﺮ؛
ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺟﺎﻡ ﻟﺒﺎﻧﻢ ﺑﺎﺩﻩ ﻣﺮﺩ ﺍﻓﮑﻨﯽ
ﺩﺍﺭﻡ
؛
ﻧﻤﯽ ﺗﺮﺳﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﺮﺳﯽ ﮐﻪ
ﺑﻨﻮﯾﺴﻨﺪ ﻧﺎﻣﺖ ﺭﺍ؛
ﺑﻪ ﺳﻨﮓ ﺗﯿﺮﻩ ﮔﻮﺭﯼ ﺷﺐ ﻏﻤﻨﺎﮎ
ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ
؛
ﺑﯿﺎ ﺩﻧﯿﺎ ﻧﻤﯽ ﺍﺭﺯﺩ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﭘﺮﻫﯿﺰ ﻭ
ﺍﯾﻦ ﺩﻭﺭﯼ
؛
ﻓﺪﺍﯼ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﺷﺎﺩﯼ ﮐﻦ ﺍﯾﻦ
ﺭﻭﯾﺎﯾﯽ ﻫﺴﺘﯽ ﺭﺍ؛
ﻟﺒﺖ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻟﺒﻢ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺗﺎ ﺯﯾﻦ ﺳﺎﻏﺮ
ﭘﺮ ﻣﯽ
؛
ﭼﻨﺎﻥ ﻣﺴﺘﺖ ﮐﻨﻢ ﺗﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﺪﺍﻧﯽ ﻗﺪﺭ
ﻣﺴﺘﯽ ﺭﺍ؛
ﺗﻮ ﺭﺍ ﺍﻓﺴﻮﻥ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺯ ﺭﻩ
ﺑﺮﺩه ﺳﺖ ﻭ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ؛
ﮐﻪ ﺳﺮ ﺗﺎ ﭘﺎ ﺑﻪ ﺳﻮﺯ ﺧﻮﺍﻫﺸﯽ
ﺑﯿﻤﺎﺭ ﻣﯽ ﺳﻮﺯﯼ
؛
ﺩﺭﻭﻍ ﺍﺳﺖ ﺍﯾﻦ ﺍﮔﺮ؟ ﭘﺲ ﺁﻥ ﺩﻭ
ﭼﺸﻢ ﺭﺍﺯ ﮔﻮﯾﺖ
را؟
ﭼﺮﺍ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺮ ﭼﺸﻢ ﻣﻦ
ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﻣﯽ ﺩﻭﺯﯼ
؟
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺍﯾﻦ ﮔﻞ ﺳﺮﺥ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ! ﺩﺍﻣﻨﯽ ﭘﺮ ﮐﻦ ﺍﺯﯾﻦ ﮔﻞ ﮐﻪ ﺩﻫﯽ ﻫﺪﯾﻪ ﺑﻪ ﺧﻠﻖ، ﮐﻪ ﺑﺮﯼ ﺧﺎﻧﻪ ﺩﺷﻤﻦ!ﮐﻪ ﻓﺸﺎﻧﯽ ﺑﺮ ﺩﻭﺳﺖ! ﺭﺍﺯ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺑﻪ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻥ ﺍﻭﺳﺖ! ﺩﺭ ﺩﻝ ﻣﺮﺩﻡ ﻋﺎﻟﻢ، ﺑﻪ ﺧﺪﺍ، ﻧﻮﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﭘﺎﺷﯿﺪ، ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﺨﺸﯿﺪ.« ﺗﻮ ﻫﻢ، ﺍﯼ ﺧﻮﺏ ﻣﻦ!ﺍﯾﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﺑﻪ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺑﮕﻮ! ﺍﯾﻦ ﺩﻻﻭﯾﺰﺗﺮﯾﻦ ﺣﺮﻑ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ، ﻫﻤﻪ ﻭﻗﺖ، ﻧﻪ ﺑﻪﮏﯾﺑﺎﺭ ﻭ ﺑﻪ ﺩﻩ ﺑﺎﺭ، ﮐﻪ ﺻﺪ ﺑﺎﺭ ﺑﮕﻮ!
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺩﻭ ﮐﺒﻮﺗﺮ ﺩﺭ ﺍﻭﺝ، ﺑﺎﻝ ﺩﺭ ﺑﺎﻝ ﮔﺬﺭ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﺩﻭ ﺻﻨﻮﺑﺮ ﺩﺭ ﺑﺎﻍ، ﺳﺮ ﻓﺮﺍ ﮔﻮﺵ ﻫﻢ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﻪ ﻧﺠﻮﺍ ﻏﺰﻟﯽ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺪ .ﻣﺮﻍ ﺩﺭﯾﺎﺋﯽ، ﺑﺎ ﺟﻔﺖ ﺧﻮﺩ، ﺍﺯ ﺳﺎﺣﻞ ﺩﻭﺭ ﺭﻭ ﻧﻬﺎﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﻧﻮﺭ... ﭼﻤﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻦ ﻧﯿﺰ ﺯ ﺟﺎﻥ ﻣﺎﯾﻪ ﻋﺸﻖ، ﺩﺭ ﺳﺮﺍ ﭘﺮﺩﻩ ﺩﻝ ﻏﻨﭽﻪ ﺍﯼ ﻣﯽ ﭘﺮﻭﺭﺩ، -ﻫﺪﯾﻪ ﺍﯼ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩ- ﺑﺮﮒ ﻫﺎﯾﺶ ﮐﻢ ﮐﻢ ﺑﺎﺯ ﺷﺪﻧﺪ! ﺑﺮﮒ ﻫﺎ ﺑﺎﺯ ﺷﺪﻧﺪ: ـ... »ﯾﺎﻓﺘﻢ!ﯾﺎﻓﺘﻢ!ﺁﻥ ﻧﮑﺘﻪ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻤﺶ! ﺑﺎ ﺷﮑﻮﻓﺎﺋﯽ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﻭ ، ﮔﻞ ﺍﻓﺸﺎﻧﯽ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺗﻮ، ﺁﺭﺍﺳﺘﻤﺶ! ﺗﺎﺭ ﻭ ﭘﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻮﺑﯽ ﻭ ﻣﻬﺮ، ﺧﻮﺷﺘﺮ ﺍﺯ ﺗﺎﻓﺘﻪ ﯾﺎﺱ ﻭ ﺳﺤﺮﺑﺎﻓﺘﻪ ﺍﻡ: ))ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ((ﺭﺍ ﻣﻦ ﺩﻻﻭﯾﺰ ﺗﺮﯾﻦ ﺷﻌﺮ ﺟﻬﺎﻥ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺍﻡ!
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﻣﺎﻩ ﺩﺭ ﺍﻭﺝ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ ﻭ ﻣﺎ ﺩﺭ ﮔﻮﺷﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺷﺐ؛ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺑﻪ ﮔﻔﺖ ﻭ ﮔﻮﯼ ﺩﺳﺖ ﻫﺎ ﮔﻮﺵ ﻓﺮﺍ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﯾﻢ؛ ﻭ ﺳﺎﮐﺘﯿﻢ ﻭ ﺩﺭ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯼ ﻫﻢ ، ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﯿﻢ ﺩﺭ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯼ ﻫﻢ ، ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﺨﺸﯿﻢ ﻭ ﻣﻦ ﻫﻤﻪﯼﺩﻧﯿﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯼ ﺍﻭ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ؛ ﻭ ﺍﻭ ﻫﻤﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯼ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﺪ؛ ﻭﻣﺎ ﺩﺭ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯼ ﻫﻢ ﺳﺎﮐﺘﯿﻢ؛ ﻭ ﻣﺎ ﺩﺭ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯼ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺷﻨﻮﯾﻢ؛ ﻭ ﺩﺭ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯼ ﻫﻢ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﯿﻢ؛ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﻭ ﭼﺸﻢ ﺩﺭ ﭼﺸﻢ ﻫﻢ ﻭ ﮔﻮﺵ ﺑﻪ ﺯﻣﺰﻣﻪﯼﻟﻄﯿﻒ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺩﺳﺖ ﻫﺎ ﺧﺎﻣﻮﺷﯿﻢ؛ ﻭ ﻣﺎﻩ ﺩﺭ ﺍﻭﺝ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺑﯽ ﺗﻮ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﺷﺒﯽ ﺑﺎﺯ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮐﻮﭼﻪ ﮔﺬﺷﺘﻢ؛ ﻫﻤﻪ ﺗﻦ ﭼﺸﻢ ﺷﺪﻡ ﺧﯿﺮﻩ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺗﻮ ﮔﺸﺘﻢ؛ ﺷﻮﻕ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﺗﻮ ﻟﺒﺮﯾﺰ ﺷﺪ ﺍﺯ ﺟﺎﻥ ﻭﺟﻮﺩﻡ؛ ﺷﺪﻡ ﺁﻥ ﻋﺎﺷﻖ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﻡ؛ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻧﺨﺎﻧﻪ ﺟﺎﻧﻢ ﮔﻞ ﯾﺎﺩ ﺗﻮ ﺩﺭﺧﺸﯿﺪ؛ ﺑﺎﻍ ﺻﺪ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺧﻨﺪﯾﺪ ﻋﻄﺮ ﺻﺪ ﺧﻄﺮﻩ ﭘﯿﭽﯿﺪ: ﯾﺎﺩﻡ ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﺷﺒﯽ ﺑﺎﻫﻢ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮐﻮﭼﻪ ﮔﺬﺷﺘﯿﻢ؛ ﭘﺮ ﮔﺸﻮﺩﯾﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺧﻠﻮﺕ ﺩﻟﺨﻮﺍﺳﺘﻪ ﮔﺸﺘﯿﻢ؛ ﺳﺎﻋﺘﯽ ﺑﺮ ﻟﺐ ﺁﻥ ﺟﻮﯼ ﻧﺸﺴﺘﯿﻢ؛ ﺗﻮ ﻫﻤﻪ ﺭﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﯾﺨﺘﻪ ﺩﺭ ﭼﺸﻢ ﺳﯿﺎﻫﺖ؛ ﻣﻦ ﻫﻤﻪ ﻣﺤﻮ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ ﻧﮕﺎﻫﺖ؛ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺻﺎﻑ ﻭ ﺷﺐ ﺁﺭﺍﻡ ﺑﺨﺖ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﻭ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍﻡ؛ ﺧﻮﺷﻪ ﻣﺎﻩ ﻓﺮﻭﺭﯾﺨﺘﻪ ﺩﺭ ﺁﺏ ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎ ﺩﺳﺖ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﻪ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﺷﺐ ﻭ ﺻﺤﺮﺍ ﻭ ﮔﻞ ﻭ ﺳﻨﮓ ﻫﻤﻪ ﺩﻝ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻪ ﺁﻭﺍﺯ ﺷﺒﺎﻫﻨﮓ؛ ﯾﺎﺩﻡ ﺁﯾﺪ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﯽ: ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻋﺸﻖ ﺣﺬﺭ ﮐﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﭼﻨﺪ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﺁﺏ ﻧﻈﺮ ﮐﻦ؛ ﺁﺏ ﺁﯾﯿﻨﻪ ﻋﺸﻖ ﮔﺬﺭﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﺗﻮ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﺑﻪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ؛ ﺑﺎﺵ ﻓﺮﺩﺍ ﮐﻪ ﺩﻟﺖ ﺑﺎ ﺩﮔﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ؛ ﺗﺎ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﻨﯽ ﭼﻨﺪﯼ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﺳﻔﺮ ﮐﻦ؛ ﺑﺎ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻢ":ﺣﺬﺭ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ!؟ ﻧﺪﺍﻧﻢ ﺳﻔﺮ ﺍﺯ ﭘﯿﺶ ﺗﻮ؟ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺘﻮﺍﻧﻢ ﻧﺘﻮﺍﻧﻢ! ﺭﻭﺯ ﺍﻭﻝ ﮐﻪ ﺩﻝ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻤﻨﺎﯼ ﺗﻮ ﭘﺮ ﺯﺩ ﭼﻮ ﮐﺒﻮﺗﺮ ﻟﺐ ﺑﺎﻡ ﺗﻮ ﻧﺸﺴﺘﻢ؛ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺳﻨﮓ ﺯﺩﯼ ، ﻣﻦ ﻧﻪ ﮔﺴﺴﺘﻢ ، ﻧﻪ ﺭﻣﯿﺪﻡ ﺑﺎﺯ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺻﯿﺎﺩﯼ ﻭ ﻣﻦ ﺁﻫﻮﯼ ﺩﺷﺘﻢ؛ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺩﺍﻡ ﺗﻮ ﺩﺭﺍﻓﺘﻢ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﮔﺸﺘﻢ ﻭ ﮔﺸﺘﻢ ﺣﺬﺭ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﻧﺪﺍﻧﻢ ﻧﺘﻮﺍﻧﻢ؛ ﺍﺷﮑﯽ ﺍﺯ ﺷﺎﺧﻪ ﻓﺮﻭ ﺭﯾﺨﺖ ﻣﺮﻍ ﺷﺐ ﻧﺎﻟﻪ ﺗﻠﺨﯽ ﺯﺩ ﻭ ﺑﮕﺮﯾﺨﺖ؛ ﺍﺷﮏ ﺩﺭ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﻟﺮﺯﯾﺪ ﻣﺎﻩ ﺑﺮ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺧﻨﺪﯾﺪ؛ ﯾﺎﺩﻡ ﺁﯾﺪ ﮐﻪ ﺩﮔﺮ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺟﻮﺍﺑﯽ ﻧﺸﻨﯿﺪﻡ ﭘﺎﯼ ﺩﺭ ﺩﺍﻣﻦ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﮐﺸﯿﺪﻡ؛ ﻧﮕﺴﺴﺘﻢ ،ﻧﺮﻣﯿﺪﻡ ﺭﻓﺖ ﺩﺭ ﻇﻠﻤﺖ ﺷﺐ ﺁﻥ ﺷﺐ ﻭﺷﺐ ﻫﺎﯼ ﺩﮔﺮ ﻫﻢ؛ ﻧﻪ ﮔﺮﻓﺘﯽ ﺩﮔﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻋﺎﺷﻖ ﺁﺯﺭﺩﻩ ﺧﺒﺮﻫﻢ؛ ﻧﮑﻨﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮐﻮﭼﻪ ﮔﺪﺯ ﻫﻢ؛ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺣﺎﻟﯽ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮐﻮﭼﻪ ﮔﺬﺷﺘﻢ
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺷﺐ ﮬﺎ ﮐﻪ ﺳﮑﻮﺕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﮑﻮﺕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﯿﺎﮬﯽ؛ ﺁﻭﺍﯼ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪﻡ ﺍﺯ ﻻیتناﮬﯽ؛ ﺁﻭﺍﯼ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺁﺭﺩﻡ ﺍﺯ ﺷﻮﻕ ﺑﻪ ﭘﺮﻭﺍﺯ؛ ﺷﺐ ﮬﺎ ﮐﻪ ﺳﮑﻮﺕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﮑﻮﺕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﯿﺎﮬﯽ؛ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﻧﻮﺍﯼ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ ﺍﺯ ﺩﻭﺭ؛ ﺩﺭﯾﺎﯾﯽ ﻭ ﻣﻦ ﺗﺸﻨﻪ ﻣﮭﺮ ﺗﻮ ﭼﻮ ﻣﺎﮬﯽ؛ ﻭﯾﻦ ﺷﻌﻠﻪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮬﺮ ﻧﻔﺴﻢ ﻣﯽ ﺟﮭﺪ ﺍﺯ ﺟﺎﻥ؛ ﺧﻮﺵ ﻣﯽ ﺩﮬﺪ ﺍﺯ ﮔﺮﻣﯽ ﺍﯾﻦ ﺷﻮﻕ ﮔﻮﺍﮬﯽ؛ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﺗﻮ ﮔﺮ ﺻﺒﺢ ﺍﺑﺪ ﮬﻢ ﺩﮬﺪﻡ ﺩﺳﺖ؛ ﻣﻦ ﺳﺮﺧﻮﺷﻢ ﺍﺯ ﻟﺬﺕ ﺍﯾﻦ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﺭﺍﮬﯽ؛ ﺍﯼ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﺟﮭﺎﻧﻢ؛ ﮬﻤﻮﺍﺭﻩ ﺗﻮﯾﯽ ﮬﺮﭼﻪ ﺗﻮ ﮔﻮﯾﯽ ﻭ ﺗﻮ ﺧﻮﺍﮬﯽ
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺒﯿﻨﯽ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻋﻄﺮ ﺗﻮ ﺩﺭ ﻋﻤﻖ ﻟﺤﻈﻪ ﮬﺎ ﺟﺎﺭﯼ ﺍﺳﺖ؛ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻋﮑﺲ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺑﺮﻕ ﺷﯿﺸﻪ ﮬﺎ ﭘﯿﺪﺍﺳﺖ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺟﺎﯼ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺟﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺳﺒﺰ ﺍﺳﺖ؟ ﮬﻨﻮﺯ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺑﺎﺯ ﺍﺳﺖ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺑﻠﻨﺪﯼ ﺍﯾﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺑﺎﻍ ﻣﯽ ﻧﮕﺮﯼ؛ ﺩﺭﺧﺖ ﮬﺎ ﻭ ﭼﻤﻦ ﮬﺎ ﻭ ﺷﻤﻌﺪﺍﻧﯽ ﮬﺎ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺗﺮﻧﻢ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺗﺒﺴﻢ ﻣﮭﺮ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻧﮕﺎﻩ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻣﯽ ﻧﮕﺮﻧﺪ؛ ﺗﻤﺎﻡ ﮔﻨﺠﺸﮑﺎﻥ ﮐﻪ ﺩﺭﻧﺒﻮﺩﻥ ﺗﻮ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺑﺎﺩ ﻣﻼﻣﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ؛
ﺗﺮﺍ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺻﺪﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ؛
ﮬﻨﻮﺯ نقش ترﺍ ﺍﺯ فرﺍﺯ ﮔﻨﺒﺪ ﮐﺎﺝ ﮐﻨﺎﺭ ﺑﺎﻏﭽﻪ ﺯﯾﺮ ﺩﺭﺧﺖ ﮬﺎ ﻟﺐ ﺣﻮﺽ ﺩﺭﻭﻥ ﺁﯾﻨﻪ ﭘﺎﮎ ﺁﺏ ﻣﯽ ﻧﮕﺮﻧﺪ؛
ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺒﯿﻨﯽ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﭘﯿﭽﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻃﻨﯿﻦ ﺷﻌﺮ ﺗﻮ نگاﻩ ﺗﻮ ﺩﺭﺗﺮﺍﻧﻪ ﻣﻦ؛ ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﯿﺒﻨﯽ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﺩ ﻧﺴﯿﻢ ﺭﻭﺡ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺑﺎﻍ ﺑﯽ ﺟﻮﺍﻧﻪ ﻣﻦ؛
ﭼﻪ ﻧﯿﻤﻪ ﺷﺐ ﮬﺎ ﮐﺰ ﭘﺎﺭﻩ ﮬﺎﯼ ﺍﺑﺮ ﺳﭙﯿﺪ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﻟﻮﺡ ﺳﭙﮭﺮ ﺗﺮﺍ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺩﻟﻢ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﻡ؛
ﭼﻪ ﻧﯿﻤﻪ ﺷﺐ ﮬﺎ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺍﺑﺮ ﺑﺎﺯﯾﮕﺮ ﮬﺰﺍﺭ ﭼﮭﺮﻩ ﺑﻪ ﮬﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﮬﻤﺰﺩﻧﯽ ﻣﯿﺎﻥ ﺁﻥ ﮬﻤﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺗﺮﺍ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺍﻡ؛
ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ ﺗﻨﮭﺎ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ؛ ﭼﺮﺍﻍ ﺁﯾﻨﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺑﯽ ﺗﻮ ﻏﻤﮕﯿﻨﻨﺪ؛ ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺒﯿﻨﯽ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺑﻪ ﻣﮭﺮﺑﺎﻧﯽ یک ﺩﻭﺳﺖ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ؛ ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺒﯿﻨﯽ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﻣﯽ ﺷﻨﻮﻡ؛ ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺒﯿﻨﯽ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﮬﺮﭼﻪ ﺩراین ﺧﺎﻧﻪ ﺳﺖ ﻏﺒﺎﺭ ﺳﺮﺑﯽ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺑﺎﻝ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ؛ ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺒﯿﻨﯽ ﺩﻝ ﺭﻣﯿﺪﻩ ﻣﻦ ﺑﺠﺰ ﺗﻮ ﯾﺎﺩ ﮬﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺭﺍ ﺭﮬﺎﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ؛ ﻏﺮﻭﺏ ﮬﺎﯼ ﻏﺮﯾﺐ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺍﻕ ﻧﯿﺎﺯ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﺳﺎﮐﺖ ﻭ ﻏﻤﮕﯿﻦ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺑﯿﻤﺎﺭ ﺍﺳﺖ؛ ﺩﻭ ﭼﺸﻢ ﺧﺴﺘﻪ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺍﻣﯿﺪ ﻋﺒﺚ ﺩﻭ ﺷﻤﻊ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺟﺎﻥ ﮬﻤﯿﺸﻪ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﺍﺳﺖ؛ ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺒﯿﻨﯽ
ارسال توسط نــاهـــــیــد
آخرین مطالب
