ﺍﺯﭘﻨﺠﺮﻩﺑﻪﺑﯿﺮﻭﻥﻧﮕﺎﻩﮐﺮﺩﻡﺁﺳﻤﺎﻥ ﺍﺑﺮﯼﺑﻮﺩ،ﺷﺎﺧﻪﻫﺎﯼﺧﺸﮑﯿﺪﻩ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﺍﻭﺭﺍﻣﯽﮐﺮﺩﻥﻭﺍﻧﺘﻈﺎﺭﺍﻭﺭﺍﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ،ﻗﻄﺮﻩﻫﺎﯼﺁﺏﻧﻢﻧﻢﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﺍﺗﺮﮎ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﺑﻪ ﺯﻣﯿﻦ ﺗﺒﻌﯿﺪ ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ.ﻫﻤﻪﭼﯿﺰﺍﯾﻦﺭﻭﺯﻫﺎﺩﺭﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻣﯽﮔﺬﺷﺖ،ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﯼﮐﻪﭼﻨﺪﺛﺎﻧﯿﻪ ﺑﯿﺶﺑﻪﻇﻬﻮﺭﻣﻮﻋﻮﺩﺵﻧﻤﺎﻧﺪﻩﺑﻮﺩ. ﺍﻣﺎ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﮐﻢ ﮐﻢ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺍﺑﺮﯼ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪ.ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺻﺒﺢ ﺑﺎ ﻃﻠﻮﻉ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪﺗﺎﺭﯾﮑﯽﻫﺎﺍﺯﺑﯿﻦﺭﻓﺖﻭﻣﯽ ﺷﺪﻓﮑﺮﮐﺮﺩﮐﻪﻓﺮﺻﺘﯽﻣﺠﺪﺩﺑﺮﺍﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽﻭﺟﺒﺮﺍﻥﺩﯾﺮﻭﺯﻫﺴﺖ.ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﻮﺩﮐﻪﮐﺎﺋﻨﺎﺕﻟﺒﺨﻨﺪﺷﺎﺩﯼﺳﺮﺩﺍﺩﻧﺪ. ﺁﺧﺮﭼﻨﺪﺭﻭﺯﯼﺑﻮﺩﮐﻪﭘﺸﺖﺩﯾﻮﺍﺭ ﺍﺑﺮﯼ ﻧﺸﺘﻪ ﺑﻮﺩ. ﺍﺯﺧﻮﺭﺷﯿﺪﭘﺮﺳﯿﺪﻡﺍﮔﺮﺍﻭﻧﺒﺎﺷﺪﺁﯾﺎ ﮐﺴﯽ ﺩﻝ ﺗﻨﮓ ﺍﻭ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ؟ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼﺯﺩﻭﮔﻔﺖﺧﻮﺍﻫﯿﻢﺩﯾﺪ.ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﻦﺩﯾﻮﺍﺭﯼﺍﺯﺍﺑﺮﺑﺮﺍﯼﺧﻮﺩ ﺳﺎﺧﺖ ﮐﻪﭘﺸﺖﺁﻥﭘﻨﻬﺎﻥﺷﻮﺩ، ﺑﻪﺧﻮﺭﺷﯿﺪﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﻋﺎﺩﯼ ﺷﺪﻩ ﺍﯼ. ﺩﺭﺧﺖﮐﻬﻨﺴﺎﻝﮔﻔﺖ:ﺍﮔﺮﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﻧﺒﺎﺷﺪﻫﯿﭻﮐﺲﻧﯿﺴﺖ.ﺍﻣﺎﺑﺎﻭﺭ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢﻭﻣﯽﺧﻮﺍﺳﺘﻢﺍﯾﻤﺎﻥﭘﯿﺪﺍﮐﻨﻢ ﻭ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺭﻓﺖ ﻭ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺷﺪ. ﺭﻭﺯﯼﮐﻪﭘﻨﻬﺎﻥﺷﺪ،ﮔﻞﻫﺎﺩﯾﮕﺮ ﻧﺨﻨﺪﯾﺪﻧﺪ،ﺁﻥﺭﻭﺯﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪﻣﺴﯿﺮﺧﻮﺩ ﺭﺍﮔﻢﮐﺮﺩﺩﺭﻧﺒﻮﺩﺍﻭﻫﻤﻪﭼﯿﺰﺑﻮﯼ ﮐﻬﻨﮕﯽ ﻣﯽ ﺩﺍﺩ. ﻫﻤﻪﭘﯿﺶﺩﺭﺧﺖﭘﯿﺮﺭﻓﺘﻦ،ﺍﻭﺑﻪﺁﻧﻬﺎ ﻣﮋﺩﻩﯼﻇﻬﻮﺭﻣﯽﺩﺍﺩﻭﻣﯽﮔﻔﺖ ﺭﻭﺯﯼ ﺍﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ. ﺑﺎﺧﻮﺩﻓﮑﺮﮐﺮﺩﻡﺁﯾﺎﺑﺰﻭﺩﯼﻫﻤﻪ ﺍﯾﻦﻭﺿﻊﻭﻧﺪﯾﺪﻧﺶﺭﺍﻋﺎﺩﺕﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﺮﺩ؟ ﭼﻨﺪﺭﻭﺯﮔﺬﺷﺖﺍﻣﺎﻫﯿﭽﮑﺲﺑﻪﺍﯾﻦ ﻭﺿﻊﻋﺎﺩﺕﻧﮑﺮﺩﻫﻤﻪﺩﺭﺳﮑﻮﺕ ﻣﻄﻠﻖﺍﻧﺘﻈﺎﺭﺍﻭﺭﺍﻣﯽﮐﺸﯿﺪﻧﺪ.ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡﺍﯾﻦﻣﺪﺕﺍﯾﻦﺗﺎﺭﯾﮑﯽﻭﺳﺎﯾﻪﻫﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪﮐﻪﭘﺎﯾﮑﻮﺑﯽﻣﯽﮐﺮﺩﻧﺪ،ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽﻫﺎﺩﺍﺷﺖﺩﻧﯿﺎ ﺭﺍﻓﺘﺢﻣﯽ ﮐﺮﺩ، ﮐﻪﺻﺪﺍﯼﺯﻣﯿﻦﻫﻢﺩﺭﺁﻣﺪﺭﻭﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥﮐﺮﺩﻭﮔﻔﺖ:ﻣﺎﺑﻪﺗﻮﻧﯿﺎﺯ ﺩﺍﺭﯾﻢ.ﺩﺭﻧﺒﻮﺩﺗﻮﺩﺭﺧﺘﺎﻥﺩﯾﮕﺮﺩﺳﺖ ﻫﺎﯼﯾﮏﺩﯾﮕﺮﺭﺍﻧﻤﯽﮔﯿﺮﻧﺪ،ﺩﺭﻧﺒﻮﺩ ﺗﻮﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪﺍﺯﻣﺴﯿﺮﺧﻮﺩﮔﻢﺷﺪﻩ،ﺩﺭ ﻧﺒﻮﺩﺗﻮﺑﻠﺒﻼﻥﺩﯾﮕﺮﻧﻤﯽﺧﻮﺍﻧﻨﺪﺩﺭ ﻧﺒﻮﺩﺗﻮ ﺷﺎﺩﯼﺩﯾﮕﺮ ﺭﻧﮕﯽﻧﺪﺍﺭﺩ ﺍﺯ ﺧﻔﺎ ﺑﯿﺮﻭﻥﺑﯿﺎﭘﯿﺶﻣﺎﺑﺮﮔﺮﺩﻭﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﻟﺒﺨﻨﺪﺯﻧﺎﻥﺍﺯﭘﺸﺖﺩﯾﻮﺍﺭﺍﺑﺮﯼﺑﯿﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪﮐﻢﮐﻢﺟﺎﺭﺍﺩﺳﺘﯽﮐﺸﯿﺪﻭ ﺭﻭﺷﻦﮐﺮﺩ،ﺍﻧﮕﺎﺭﺑﺎﺯﯼﺭﻧﮕﻬﺎﺑﻮﺩ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥﺳﺒﺰ،ﮔﻞﻫﺎﯼﺳﺮﺥﺁﺳﻤﺎﻥ ﺁﺑﯽ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺭﻧﮕﯽ... ﺍﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺳﭙﯿﺪﻩ ﺩﻡ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺍﻭﺩﯾﮕﺮ ﯾﮏ ﻋﺎﺩﺕ ﻧﺒﻮﺩ ﯾﮏ ﺍﺷﺘﯿﺎﻕﺑﻮﺩ...
نظرات شما عزیزان:
تاریخ: دو شنبه 13 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
آخرین مطالب
