ﺑﺎﺯ ﺍﻣﺸﺐ ﺩﻝ ﻫﻮﺍﯼ ﺑﯿﻨﻮﺍﯾﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ¤ ﺭﻭﯼ ﻧﻌﺸﻢ ﻫﯽ ﻧﻮﺍﯼ ﺑﯽ ﻧﻮﺍﯾﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ¤ ﺑﺎﺯ ﺭﻋﺪ ﺑﯿﺨﺒﺮ،ﻋﮑﺎﺱ ﺧﻠﻮﺗﮕﺎﻩ ﺷﺪ ¤ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﭼﮑﻪ ﻫﺎﯾﻢ ﺑﯽ ﺻﺪﺍﯾﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ¤ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﺭﻓﺘﻦ ﻧﯿﺎﺯ ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﺁﺩﻣﯽ ﺍﺳﺖ ¤ ﻣﺪﻋﯽ ﺩﺭﺍﺩﻋﺎﯾﺶ ﺑﯽ ﺭﯾﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ¤ ﺳﺮﻭﻫﺎﯼ ﺧﺴﺘﻪ ﺍﺯ ﺟﻨﺠﺎﻝ ﺳﺨﺖ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ¤ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺑﻮﺗﻪ ﺯﺍﺭﺍﻥ ،ﺑﯽ ﻫﻮﺍﯾﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ¤ ﺟﻨﮕﻞ ﺳﺮﺩ ﻭ ﺳﯿﺎﻩ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻫﺎﯼ ﻣﺤﺎﻝ¤ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺭﺍ ﮔﺎﻩ ﺩﺭ ﻣﻦ ﺑﯽ ﺧﺪﺍﯾﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ¤ ﺧﯿﺲ ﺷﺮﻡ ﺩﺳﺖ ﻣﻦ ﺷﺪ ﮐﺎﮐﺘﻮﺱ ﯾﺎﺩﻫﺎ¤ ﺗﺎ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﯾﺪ ﺍﺯ ﻟﺒﺎﻧﻢ ﺑﯽ ﺣﯿﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ¤ ﯾﺎﺩ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﺎﻝ ﺁﻭﺭﻡ¤ ﭼﻮﻥ ﻣﯿﺎﻥ ﺳﯿﻨﻪﯼﻣﻦ ﺑﯽ ﻣﺮﺍﯾﯽ!ﻣﯽ ﮐﻨﺪ

نظرات شما عزیزان: